Psalms 81

برای خدایی که قوّت ماست، سرود شادی بسرایید و برای خدای یعقوب آواز شادمانی سر دهید.

Til sangmesteren, efter Gittit; av Asaf.

دف را بیاورید و با بربط و رباب سرود بخوانید.

Juble for Gud, vår styrke, rop med glede for Jakobs Gud!

شیپور را در روزهای عید به صدا درآورید، در ماه نو و زمانی كه ماه كامل است.

Stem i sang og la pauken lyde, den liflige citar tillikemed harpen!

زیرا این رسمی است برای اسرائیل و دستوری است از جانب خدای یعقوب،

Støt i basun i måneden, ved fullmånen, på vår høitids dag!

آن را به مردم اسرائیل داد، هنگامی‌که از مصر بیرون رفتند. صدای ناآشنایی به گوشم می‌رسد که می‌گوید:

For det er en lov for Israel, en rett for Jakobs Gud.

«بار سنگین را از دوشتان برداشتم و دستهایتان را از حمل سبدها آزاد نمودم.

Han satte det til et vidnesbyrd i Josef da han drog ut gjennem Egyptens land. - Jeg hørte en røst som jeg ikke kjente:

هنگامی‌که در سختی بودید و به من روی آوردید، من شما را نجات دادم. از میان رعد تو را اجابت کردم، و در کنار چشمه‏‌های مریبا شما را آزمایش نمودم.

Jeg fridde hans skulder fra byrden, hans hender slapp fri fra bærekurven.

ای قوم من، به هشدار من توجّه کنید؛ ای بنی‌اسرائیل، از شما می‌‌‌‌خواهم که به من گوش دهید.

I nøden ropte du, og jeg fridde dig ut; jeg svarte dig, skjult i tordenskyen, jeg prøvde dig ved Meriba-vannene. Sela.

شما هرگز نباید خدای دیگری را بپرستید و به خدای بیگانه سجده کنید.

Hør, mitt folk, og jeg vil vidne for dig! Israel, o, at du vilde høre mig:

من خداوند، خدای شما هستم، که شما را از مصر خارج کردم. دهان خود را باز کنید و شما را سیر خواهم کرد.

Det skal ikke være nogen fremmed gud hos dig, og du skal ikke tilbede utlendingens gud.

«امّا قوم من به سخنان من گوش ندادند و بنی‌اسرائیل از من اطاعت نکردند.

Jeg er Herren din Gud, som førte dig op av Egyptens land; lukk din munn vidt op, at jeg kan fylle den!

بنابراین آنها را به حال خودشان گذاشتم تا خواهش‌های خود را بجا آورند.

Men mitt folk hørte ikke min røst, og Israel vilde ikke lyde mig.

ای کاش قوم من به من گوش می‌دادند و بنی‌اسرائیل از من اطاعت می‌کردند.

Så lot jeg dem fare i sitt hjertes hårdhet, forat de skulde vandre i sine egne onde råd.

آنگاه بزودی دشمنانشان را سرکوب می‌نمودم و مخالفان آنها را مجازات می‌کردم.

O, at mitt folk vilde høre mig, og at Israel vilde vandre på mine veier!

آنهایی که از خداوند نفرت دارند، با ترس در برابر او تعظیم می‌کردند و گرفتار مجازات ابدی می‌شدند.

Om en liten stund vilde jeg da ydmyke deres fiender og vende min hånd imot deres motstandere.

امّا شما را با بهترین گندم خوراک می‌دادم و با عسل وحشی سیر می‌گردانیدم.»

De som hater Herren, skulde smigre for dem, og deres tid skulde vare evindelig. Og han skulde fø dem med den beste hvete, og jeg skulde mette dig med honning fra klippen.