Song of Solomon 2

من گل نرگس شارون و سوسن دشتها هستم. محبوب

I am the rose of Sharon, and the lily of the valleys.

محبوبهٔ من در بین دختران، مانند سوسنی است در میان خارها. محبوبه

As the lily among thorns, so is my love among the daughters.

محبوب من در میان جوانان، همچون درخت سیبی است در بین درختان جنگل. خوش و سرمست در زیر سایه‌اش می‌نشینم و میوه‌اش در دهانم شیرین و گواراست.

As the apple tree among the trees of the wood, so is my beloved among the sons. I sat down under his shadow with great delight, and his fruit was sweet to my taste.

او مرا به تالار ضیافت خود آورد و پرچم محبّتش را بالای سرم برافراشت.

He brought me to the banqueting house, and his banner over me was love.

مرا با کشمش نیرو ببخشید و جانم را با سیب تازه کنید! زیرا من بیمار عشق او هستم.

Stay me with flagons, comfort me with apples: for I am sick of love.

دست چپ او زیر سرم است و با دست راست خود مرا در آغوش می‌کشد.

His left hand is under my head, and his right hand doth embrace me.

ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم می‌دهم که عشق ما را برهم مزنید! محبوبه

I charge you, O ye daughters of Jerusalem, by the roes, and by the hinds of the field, that ye stir not up, nor awake my love, till he please.

من صدای محبوبم را می‌شنوم که جست‌و‌خیز‌کنان از روی کوهها و تپّه‌ها به سوی من می‌آید.

The voice of my beloved! behold, he cometh leaping upon the mountains, skipping upon the hills.

محبوب من همچون غزال و بچّه آهوست. او در پشت دیوار ایستاده و از پنجره نگاه می‌کند.

My beloved is like a roe or a young hart: behold, he standeth behind our wall, he looketh forth at the windows, shewing himself through the lattice.

محبوبم به من می‌گوید: محبوب «ای دلبر من، ای زیبای من، برخیز و بیا.

My beloved spake, and said unto me, Rise up, my love, my fair one, and come away.

زیرا زمستان گذشته است و موسم باران به پایان رسیده است.

For, lo, the winter is past, the rain is over and gone;

گُلها از زمین روییده‌اند و زمان نغمه‌سرایی رسیده است. آواز فاخته در مزرعهٔ ما گوشها را نوازش می‌دهد.

The flowers appear on the earth; the time of the singing of birds is come, and the voice of the turtle is heard in our land;

درختان انجیر میوه به بار آورده، و رایحهٔ شکوفه‌های تاکها، هوا را عطرآگین ساخته است. ای عزیز من، ای زیبای من، برخیز و با من بیا!»

The fig tree putteth forth her green figs, and the vines with the tender grape give a good smell. Arise, my love, my fair one, and come away.

ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها و در پشت سنگها پنهان شده‌ای، بگذار که روی تو را ببینم و صدایت را بشنوم، زیرا صدایت سحرانگیز و روی تو قشنگ است.

O my dove, that art in the clefts of the rock, in the secret places of the stairs, let me see thy countenance, let me hear thy voice; for sweet is thy voice, and thy countenance is comely.

روباه‌ها را بگیرید، روباه‌های کوچک را بگیرید که تاکستانها را خراب می‌کنند، زیرا تاکستانهای ما شکوفه کرده‌اند. محبوبه

Take us the foxes, the little foxes, that spoil the vines: for our vines have tender grapes.

محبوب من از آن من است و من از آن او. او گلّه خود را در بین سوسن‌ها می‌چراند.

My beloved is mine, and I am his: he feedeth among the lilies.

ای محبوب من، پیش از آنکه نسیم سحرگاهی بوزد و سایه‌ها بگریزند، پیش من بیا. مانند غزال و بچّه آهو بر کوههای «باتر» به سوی من بیا.

Until the day break, and the shadows flee away, turn, my beloved, and be thou like a roe or a young hart upon the mountains of Bether.