Psalms 56

56:1

Korfavoru min, ho Dio, ĉar homo volas min engluti, Dum la tuta tago malamiko min premas.

Til sangmesteren; efter "Den målløse due på de fjerne steder"; av David; en gyllen sang da filistrene grep ham i Gat.

56:2

Miaj malamikoj volas min engluti ĉiutage, Ĉar multaj militas kontraŭ mi fiere.

Vær mig nådig, Gud! for mennesker vil opsluke mig; hele dagen trenger de mig med krig.

56:3

En la tago, kiam mi timas, Mi fidas Vin.

Mine fiender søker å opsluke mig hele dagen; for mange er de som strider mot mig i overmot.

56:4

Dion, kies vorton mi gloras, Tiun Dion mi fidas; mi ne timas: Kion karno faros al mi?

På den dag jeg frykter, setter jeg min lit til dig.

56:5

Dum la tuta tago ili atakas miajn vortojn; Ĉiuj iliaj pensoj pri mi estas por malbono.

Ved Gud priser jeg hans ord; til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde kjød kunne gjøre mig?

56:6

Ili kolektiĝas, embuskas, observas miajn paŝojn, Penante kapti mian animon.

Hele dagen forvender de mine ord; alle deres tanker er mig imot til det onde.

56:7

Por ilia malbonago repagu al ili, En kolero faligu la popolojn, ho Dio!

De slår sig sammen, de lurer, de tar vare på mine trin, fordi de står mig efter livet.

56:8

Mian vagadon Vi kalkulis; Metu miajn larmojn en Vian felsakon, Ili estas ja en Via libro.

Skulde de undslippe tross sin ondskap? Støt folkeslag ned i vrede, Gud!

56:9

Tiam miaj malamikoj returniĝos malantaŭen en la tago, kiam mi vokos; Tion mi scias, ke Dio estas kun mi.

Hvor ofte jeg har flyktet, det har du tellet; mine tårer er gjemt i din flaske; står de ikke i din bok?

56:10

Mi gloros vorton de Dio; Mi gloros vorton de la Eternulo.

Da skal mine fiender vende tilbake, på den dag jeg roper; dette vet jeg at Gud er med mig.

56:11

Dion mi fidas, mi ne timas: Kion faros al mi homo?

Ved Gud priser jeg ordet; ved Herren priser jeg ordet.

56:12

Mi faris al Vi, ho Dio, promesojn, Mi plenumos al Vi dankoferojn.

Til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde et menneske kunne gjøre mig?

56:13

Ĉar Vi savis mian animon de la morto, Kaj miajn piedojn de falpuŝiĝo, Por ke mi iradu antaŭ Dio En la lumo de la vivo.

På mig, Gud, hviler løfter til dig; jeg vil betale dig med takksigelser. For du har fridd min sjel fra døden, ja mine føtter fra fall, så jeg kan vandre for Guds åsyn i de levendes lys.