Psalms 10

Hvorfor står du så fjernt, o Herre, hvi dølger du dig i Trængselstider?

Ya RAB, neden uzak duruyorsun, Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?

Den gudløse jager i Hovmod den arme, fanger ham i de Rænker, han spinder;

Kötüler gururla mazlumları avlıyor, Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.

thi den gudløse praler af sin Sjæls Attrå, den gridske forbander, ringeagter HERREN.

Kötü insan içindeki isteklerle övünür, Açgözlü insan RAB’be lanet okur, O’nu hor görür.

Den gudløse siger i Hovmod: "Han hjemsøger ej, der er ingen Gud"; det er alle hans Tanker.

Kendini beğenmiş kötü insan Tanrı’ya yönelmez, Hep, “Tanrı yok!” diye düşünür.

Dog altid lykkes hans Vej, højt over ham går dine Domme; han blæser ad alle sine Fjender.

Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür. Öyle yücedir ki senin yargıların, Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.

Han siger i Hjertet: "Jeg rokkes ej, kommer ikke i Nød fra Slægt til Slægt."

İçinden, “Ben sarsılmam” der, “Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.”

Hans Mund er fuld af Banden og Svig og Vold, Fordærv og Uret er under hans Tunge;

[] Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu, Dilinin altında kötülük ve fesat saklı.

han lægger sig på Lur i Landsbyer, dræber i Løn den skyldfri, efter Staklen spejder hans Øjne;

Köylerin çevresinde pusu kurar, Masumu gizli yerlerde öldürür, Çaresizi sinsice gözler.

han lurer i Skjul som Løve i Krat, på at fange den arme lurer han, han fanger den arme ind i sit Garn;

Gizli yerlerde pusuya yatar Çalılıktaki aslan gibi, Kapmak için mazlumu bekler Ve ağına düşürüp yakalar.

han dukker sig, sidder på Spring, og Staklerne falder i hans Kløer.

Kurbanları çaresiz çöker, Saldıranın üstün gücü altında ezilir.

Han siger i Hjertet: "Gud glemmer, han skjuler sit Åsyn; han ser det aldrig."

Kötü insan içinden, “Tanrı unuttu” der, “Örttü yüzünü, asla göremez.”

Rejs dig, HERRE! Gud, løft din Hånd, de arme glemme du ikke!

Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı! Mazlumları unutma!

Hvorfor skal en gudløs spotte Gud, sige i Hjertet, du hjemsøger ikke?

Neden kötü insan seni hor görsün, İçinden, “Tanrı hesap sormaz” desin?

Du skuer dog Møje og Kvide, ser det og tager det i din Hånd; Staklen tyr hen til dig, du er den faderløses Hjælper.

Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün, Yardım etmek için onları izlersin; Çaresizler sana dayanır, Öksüzün yardımcısı sensin.

Knus den ondes, den gudløses Arm, hjemsøg hans Gudløshed, så den ej findes!

Kötünün, haksızın kolunu kır, Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.

HERREN er Konge evigt og altid, Hedningerne er ryddet bort af hans Land;

RAB sonsuza dek kral kalacak, Uluslar O’nun ülkesinden temizlenecek.

du har hørt de ydmyges Ønske, HERRE, du styrker deres Hjerte, vender Øret til

Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB, Yüreklendirirsin onları, Kulağın hep üzerlerinde;

for at skaffe fortrykte og faderløse Ret. Ikke skal dødelige mer øve Vold.

Öksüze, düşküne hakkını vermek için, Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.