Psalms 132

(Sang til Festrejserne.) HERRE, kom David i Hu for al hans møje,

Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;

hvorledes han tilsvor HERREN, gav Jakobs Vældige et Løfte :

Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:

"Jeg træder ej ind i mit Huses Telt, jeg stiger ej op på mit Leje,

Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;

under ikke mine Øjne Søvn, ikke mine Øjenlåg Hvile,

Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,

før jeg har fundet HERREN et Sted, Jakobs Vældige en Bolig!"

Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.

"Se, i Efrata hørte vi om den, fandt den på Ja'ars Mark;

Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.

lad os gå hen til hans Bolig, tilbede ved hans Fødders Skammel!"

Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.

HERRE, bryd op til dit Hvilested, du og din Vældes Ark!

Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.

Dine Præster være klædte i Retfærd, dine fromme synge med Fryd!

Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.

For din Tjener Davids Skyld afvise du ikke din Salvede!"

Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.

HERREN tilsvor David et troværdigt, usvigeligt Løfte: "Af din Livsens Frugt vil jeg sætte Konger på din Trone.

La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;

Såfremt dine Sønner holder min Pagt og mit Vidnesbyrd, som jeg lærer dem, skal også deres Sønner sidde evindelig på din Trone!

Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.

Thi HERREN har udvalgt Zion, ønsket sig det til Bolig :

Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:

Her er for evigt mit Hvilested, her vil jeg bo, thi det har jeg ønsket.

Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.

Dets Føde velsigner jeg, dets fattige mætter jeg med Brød,

Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.

dets Præster klæder jeg i Frelse, dets fromme skal synge med Fryd.

Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.

Der lader jeg Horn vokse frem for David, sikrer min Salvede Lampe.

Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.

Jeg klæder hans Fjender i Skam, men på ham skal Kronen stråle!"

Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.