Psalms 132

Hodočasnička pjesma.

Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;

Spomeni se, o Jahve, Davida i sve revnosti njegove: kako se Jahvi zakleo, zavjetovao Snazi Jakovljevoj:

Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:

"Neću ući u šator doma svog nit' uzaći na ležaj svoje postelje,

Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;

neću pustit' snu na oči nit' počinka dati vjeđama,

Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,

dok Jahvi mjesto ne nađem, boravište Snazi Jakovljevoj."

Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.

Eto, čusmo za nj u Efrati, nađosmo ga u Poljima jaarskim.

Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.

Uđimo u stan njegov, pred noge mu padnimo!

Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.

"Ustani, o Jahve, pođi k svom počivalištu, ti i Kovčeg sile tvoje!

Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.

Svećenici tvoji nek' se obuku u pravednost, pobožnici tvoji nek' radosno kliču!

Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.

Poradi Davida, sluge svojega, ne odvrati lica od svog pomazanika!"

Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.

Jahve se zakle Davidu zakletvom tvrdom od koje neće odustati: "Potomka tvoje utrobe posadit ću na prijestolje tvoje.

La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;

Budu li ti sinovi Savez moj čuvali i naredbe kojima ih učim, i sinovi će njini dovijeka sjedit' na tvom prijestolju."

Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.

Jer Jahve odabra Sion, njega zaželje sebi za sjedište.

Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:

"Ovo mi je počivalište vječno, boravit ću ovdje jer tako poželjeh.

Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.

Žitak ću njegov blagosloviti, siromahe nahraniti kruhom.

Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.

Svećenike njegove u spas ću odjenuti, sveti će njegovi kliktati radosno.

Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.

Učinit ću da ondje za Davida rog izraste, pripravit ću svjetiljku za svog pomazanika.

Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.

U sram ću mu obući dušmane, a na njemu će blistat' vijenac moj."

Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.