Song of Solomon 2

Аз съм саронският нарцис и кремът на долините.
Mi estas la lilio de Ŝaron, La rozo de la valoj.
Като крем сред тръните, така е любимата ми сред дъщерите.
Kiel rozo inter la dornoj, Tiel estas mia amatino inter la knabinoj.
Като ябълково дърво сред горските дървета, така е любимият ми сред синовете. Насладих се на сянката му и седнах, и плодът му бе сладък в устата ми.
Kiel pomarbo inter arboj nefruktaj, Tiel estas mia amato inter la junuloj. Mi sopiris al lia ombro, jen mi sidiĝis; Kaj liaj fruktoj estas bongustaj al mia palato.
Доведе ме в дома на виното и знамето му над мен е любов.
Li enkonduku min en vindomon, Kaj lia standardo super mi estu la amo.
Подкрепете ме със сушено грозде, освежете ме с ябълки, защото съм болна от любов.
Plifortigu min per vinberkuko, Refreŝigu min per pomsuko; Ĉar mi estas malsana de amo.
Левицата му е под главата ми и десницата му ме прегръща.
Lia maldekstra mano estu sub mia kapo, Lia dekstra ĉirkaŭprenu min.
Заклевам ви, ерусалимски дъщери, в сърните или в полските кошути, да не възбудите, да не събудите любовта, докато сама не пожелае.
Mi ĵurligas vin, ho filinoj de Jerusalem, Je la gazeloj aŭ la cervoj de la kampo: Ne veku nek sendormigu la amatinon, Ĝis ŝi mem volos.
Слушайте! Любимият ми! Ето, идва, играейки по планините и скачайки по хълмовете.
Ho, jen estas la voĉo de mia amato! Ho, jen li venas, Rapidante sur la montoj, saltante sur la altaĵoj.
Любимият ми е като сърна или млад елен. Ето, той стои зад стената ни, гледа в прозорците, наднича през решетката.
Mia amato similas al gazelo aŭ al cervo. Ho, jen li staras post nia muro, Rigardante tra la fenestro, Sin montrante ĉe la krado.
Любимият ми отговори и ми каза: Стани, любима моя, прекрасна моя, и ела!
Mia amato vokas, li parolas al mi: Leviĝu, mia amatino, mia belulino, ho venu;
Защото, ето, зимата премина, дъждът отмина и си отиде.
Ĉar la vintro jam forpasis, La pluvo pasis kaj malaperis;
Цветята се появиха на земята, времето за пеене дойде и гласът на гургулицата се чува в земята ни.
La floroj jam estas sur la tero; La kantosezono jam alvenis, Kaj la voĉo de la turto jam aŭdiĝas en nia lando;
На смокинята покарват зелените смокини и разцъфтелите лозя издават благоуханието си. Стани, любима моя, прекрасна моя, и ела!
La figarbo jam maturigas siajn fruktetojn, La vinbertrunkoj siajn vinberetojn, Kiuj jam bonodoras. Leviĝu, mia amatino, mia belulino, kaj venu.
Гълъбице моя, в пукнатините на скалата, в скришните места на канарата, нека видя лицето ти, нека чуя гласа ти, защото гласът ти е сладък и лицето ти — прекрасно.
Ho mia kolombino, en la krevaĵoj de la roko, en la kaŝejo de la rokkrutaĵo, Montru al mi vian aspekton, aŭdigu al mi vian voĉon; Ĉar via voĉo estas dolĉa, kaj via aspekto estas bela.
Уловете ни лисиците, малките лисици, които съсипват лозята, защото лозята ни цъфтят.
Kaptu al ni la ŝakalojn, la malgrandajn ŝakalojn, La detruantojn de la vinberĝardenoj, Kiam niaj vinberĝardenoj burĝonas.
Любимият ми е мой, и аз съм негова; той пасе стадо между кремовете.
Mia amato apartenas al mi, Kaj mi apartenas al li, Kiu paŝtas inter la rozoj.
Докато отмине денят и побягнат сенките, обърни се, любими мой, и бъди като сърна или млад елен по разцепените планини.
Ĝis la tago malvarmetiĝos kaj la ombroj forkuros, Turnu vin, ho amato, similiĝu al gazelo aŭ al cervo Sur la montoj de aromaĵoj.