Psalms 17

اِسْمَعْ يَا رَبُّ لِلْحَقِّ. أَنْصِتْ إِلَى صُرَاخِي. أَصْغِ إِلَى صَلاَتِي مِنْ شَفَتَيْنِ بِلاَ غِشٍّ.

خداوندا، التماس دادخواهی مرا بشنو. به درخواست کمک من توجّه نما و به دعای بی‌ریای من گوش فرا ده.

مِنْ قُدَّامِكَ يَخْرُجُ قَضَائِي. عَيْنَاكَ تَنْظُرَانِ الْمُسْتَقِيمَاتِ.

تو از من پشتیبانی خواهی کرد، زیرا تو حقیقت را می‌دانی.

جَرَّبْتَ قَلْبِي. تَعَهَّدْتَهُ لَيْلاً. مَحَّصْتَنِي. لاَ تَجِدُ فِيَّ ذُمُومًا. لاَ يَتَعَدَّى فَمِي.

تو از دل من آگاهی شب هنگام نیز نزد من آمده‌ای و مرا کاملاً آزموده‌ای، خطایی در من نیافته‌ای، سخنی به خطا نگفته‌ام.

مِنْ جِهَةِ أَعْمَالِ النَّاسِ فَبِكَلاَمِ شَفَتَيْكَ أَنَا تَحَفَّظْتُ مِنْ طُرُقِ الْمُعْتَنِفِ.

مانند دیگران به شرارت سخن نگفته‌ام، من همهٔ دستورات تو را اطاعت کرده‌ام و به راه شریران نرفته‌ام.

تَمَسَّكَتْ خُطُوَاتِي بِآثارِكَ فَمَا زَلَّتْ قَدَمَايَ.

من همیشه راههای تو را پیموده و از آن انحراف نورزیده‌ام.

أَنَا دَعَوْتُكَ لأَنَّكَ تَسْتَجِيبُ لِي يَا اَللهُ. أَمِلْ أُذُنَيْكَ إِلَيَّ. اسْمَعْ كَلاَمِي.

خدایا، من از تو کمک می‌خواهم. زیرا تو به داد من می‌رسی، پس به من گوش فرا ده و دعای مرا بشنو.

مَيِّزْ مَرَاحِمَكَ، يَا مُخَلِّصَ الْمُتَّكِلِينَ عَلَيْكَ، بِيَمِينِكَ مِنَ الْمُقَاوِمِينَ.

ای نجات‌بخش مردمِ بی‌پناه، رحمت بی‌کران خود را بر من آشکار کن. در نزد تو از شرّ دشمنان در امان خواهم بود.

احْفَظْنِي مِثْلَ حَدَقَةِ الْعَيْنِ. بِظِلِّ جَنَاحَيْكَ اسْتُرْنِي

مرا مانند چشمان خود محافظت کن و در سایهٔ بالهایت پناهم ده.

مِنْ وَجْهِ الأَشْرَارِ الَّذِينَ يُخْرِبُونَنِي، أَعْدَائِي بِالنَّفْسِ الَّذِينَ يَكْتَنِفُونَنِي.

از دست غارتگران و دشمنان جانم که مرا احاطه کرده‌اند نجاتم بده.

قَلْبَهُمُ السَّمِينَ قَدْ أَغْلَقُوا. بِأَفْوَاهِهِمْ قَدْ تَكَلَّمُوا بِالْكِبْرِيَاءِ.

آنها رحم ندارند و سخنان غرورآمیز می‌گویند.

فِي خُطُوَاتِنَا الآنَ قَدْ أَحَاطُوا بِنَا. نَصَبُوا أَعْيُنَهُمْ لِيُزْلِقُونَا إِلَى الأَرْضِ.

دور مرا گرفته‌اند و می‌خواهند مرا به زمین بزنند.

مَثَلُهُ مَثَلُ الأَسَدِ الْقَرِمِ إِلَى الافْتِرَاسِ، وَكَالشِّبْلِ الْكَامِنِ فِي عِرِّيسِهِ.

آنها مانند شیر، در پی فرصت هستند تا مرا بدرند و همچون شیر جوانی در بیشهٔ خود کمین کرده‌اند.

قُمْ يَا رَبُّ. تَقَدَّمْهُ. اِصْرَعْهُ. نَجِّ نَفْسِي مِنَ الشِّرِّيرِ بِسَيْفِكَ،

برخیز ای خداوند، با آنها روبه‌رو شو و آنها را سرنگون نما و با شمشیر خود، جان مرا از دست مردمان شریر نجات بده.

مِنَ النَّاسِ بِيَدِكَ يَا رَبُّ، مِنْ أَهْلِ الدُّنْيَا. نَصِيبُهُمْ فِي حَيَاتِهِمْ. بِذَخَائِرِكَ تَمْلأُ بُطُونَهُمْ. يَشْبَعُونَ أَوْلاَدًا وَيَتْرُكُونَ فُضَالَتَهُمْ لأَطْفَالِهِمْ.

ای خداوند، مرا از دست کسانی‌که به دنیا دل بسته‌اند، نجات بده. شکم آنها را با آنچه برایشان ذخیره کرده‌ای، پُر کن و به فرزندان آنها بیش از کفایت بده تا برای نوه‌های آنها نیز باقی بماند.

أَمَّا أَنَا فَبِالْبِرِّ أَنْظُرُ وَجْهَكَ. أَشْبَعُ إِذَا اسْتَيْقَظْتُ بِشَبَهِكَ.

امّا من روی تو را خواهم دید، چون خطایی مرتکب نشده‌ام و چون برخیزم، از دیدن روی تو شادمان خواهم شد.