به این جهت آن نامه را نوشتم تا در وقت آمدن من آن کسانیکه باید مرا خوشحال كنند، مایهٔ رنجش و اندوه من نشوند. اطمینان دارم كه شادمانی من همهٔ شما را نیز شادمان خواهد ساخت.
من آن نامه را با قلبی بسیار اندوهگین و پریشان و با اشکهای فراوان به شما نوشتم. منظورم رنجانیدن شما نبود بلكه میخواستم شما را از محبّت خاصّی كه به شما دارم خاطرجمع سازم.
امّا خدا را شکر میکنم که ما را به وسیلهٔ اتّحاد با مسیح در صف پیروزمندان قرار داده و هدایتمان میكند. مثل عطر خوشبو در همهجا پخش میشویم تا بوی خوش معرفت الهی را به همه برسانیم.
این بو برای کسانیکه در راه هلاكت هستند، بوی كشندهای است كه مرگ را به دنبال دارد و برای آنهایی كه در راه نجات سالكند، رایحهای حیات بخش میباشد. پس كیست كه لیاقت این كار و خدمت را داشته باشد؟
ما كلام خدا را دستفروشی نمیكنیم، چنانکه بسیاری میکنند، بلكه ما آن را با صمیمیّت، مانند کسانیکه از جانب خود خدا مأمور شدهاند و در حضور او خدمت میكنند و با مسیح متّحدند، بیان میكنیم.