1. Home
  2. Pair
  3. Vulgate
  4. PolGdanska
  5. Song.2

Song of Solomon 2

2:1
ego flos campi et lilium convallium
Jam jest jako róża Sarońska, a lilija przy dolinach.
2:2
sicut lilium inter spinas sic amica mea inter filias
Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami.
2:3
sicut malum inter ligna silvarum sic dilectus meus inter filios sub umbra illius quam desideraveram sedi et fructus eius dulcis gutturi meo
Jako jabłoń między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieńcami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim.
2:4
introduxit me in cellam vinariam ordinavit in me caritatem
Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie.
2:5
fulcite me floribus stipate me malis quia amore langueo
Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości.
2:6
leva eius sub capite meo et dextera illius amplexabitur me
Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię.
2:7
adiuro vos filiae Hierusalem per capreas cervosque camporum ne suscitetis neque evigilare faciatis dilectam quoadusque ipsa velit
Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.
2:8
vox dilecti mei ecce iste venit saliens in montibus transiliens colles
Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach.
2:9
similis est dilectus meus capreae hinuloque cervorum en ipse stat post parietem nostrum despiciens per fenestras prospiciens per cancellos
Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty.
2:10
et dilectus meus loquitur mihi surge propera amica mea formonsa mea et veni
Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstań, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź.
2:11
iam enim hiemps transiit imber abiit et recessit
Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał.
2:12
flores apparuerunt in terra tempus putationis advenit vox turturis audita est in terra nostra
Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.
2:13
ficus protulit grossos suos vineae florent dederunt odorem surge amica mea speciosa mea et veni
Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstańże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź.
2:14
columba mea in foraminibus petrae in caverna maceriae ostende mihi faciem tuam sonet vox tua in auribus meis vox enim tua dulcis et facies tua decora
Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.
2:15
capite nobis vulpes vulpes parvulas quae demoliuntur vineas nam vinea nostra floruit
Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną.
2:16
dilectus meus mihi et ego illi qui pascitur inter lilia
Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami;
2:17
donec adspiret dies et inclinentur umbrae revertere similis esto dilecte mi capreae aut hinulo cervorum super montes Bether
Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.

© bibleglot.com