Ecclesiastes 3

omnia tempus habent et suis spatiis transeunt universa sub caelo

Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.

tempus nascendi et tempus moriendi tempus plantandi et tempus evellendi quod plantatum est

Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;

tempus occidendi et tempus sanandi tempus destruendi et tempus aedificandi

Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;

tempus flendi et tempus ridendi tempus plangendi et tempus saltandi

Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;

tempus spargendi lapides et tempus colligendi tempus amplexandi et tempus longe fieri a conplexibus

Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;

tempus adquirendi et tempus perdendi tempus custodiendi et tempus abiciendi

Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;

tempus scindendi et tempus consuendi tempus tacendi et tempus loquendi

Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;

tempus dilectionis et tempus odii tempus belli et tempus pacis

Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.

quid habet amplius homo de labore suo

Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?

vidi adflictionem quam dedit Deus filiis hominum ut distendantur in ea

Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.

cuncta fecit bona in tempore suo et mundum tradidit disputationi eorum ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem

Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.

et cognovi quod non esset melius nisi laetari et facere bene in vita sua

Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.

omnis enim homo qui comedit et bibit et videt bonum de labore suo hoc donum Dei est

Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.

didici quod omnia opera quae fecit Deus perseverent in perpetuum non possumus eis quicquam addere nec auferre quae fecit Deus ut timeatur

Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.

quod factum est ipsum permanet quae futura sunt iam fuerunt et Deus instaurat quod abiit

To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.

vidi sub sole in loco iudicii impietatem et in loco iustitiae iniquitatem

Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.

et dixi in corde meo iustum et impium iudicabit Deus et tempus omni rei tunc erit

I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.

dixi in corde meo de filiis hominum ut probaret eos Deus et ostenderet similes esse bestiis

Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.

idcirco unus interitus est hominis et iumentorum et aequa utriusque condicio sicut moritur homo sic et illa moriuntur similiter spirant omnia et nihil habet homo iumento amplius cuncta subiacent vanitati

Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.

et omnia pergunt ad unum locum de terra facta sunt et in terram pariter revertentur

Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.

quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum et si spiritus iumentorum descendat deorsum

A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?

et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo et hanc esse partem illius quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat

Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?