Song of Solomon 2

ego flos campi et lilium convallium

Ik ben een Roos van Saron, een Lelie der dalen.

sicut lilium inter spinas sic amica mea inter filias

Gelijk een lelie onder de doornen, alzo is Mijn vriendin onder de dochteren.

sicut malum inter ligna silvarum sic dilectus meus inter filios sub umbra illius quam desideraveram sedi et fructus eius dulcis gutturi meo

Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn Liefste onder de zonen; ik heb groten lust in Zijn schaduw, en zit er onder, en Zijn vrucht is mijn gehemelte zoet.

introduxit me in cellam vinariam ordinavit in me caritatem

Hij voert mij in het wijnhuis, en de liefde is Zijn banier over mij.

fulcite me floribus stipate me malis quia amore langueo

Ondersteunt gijlieden mij met de flessen, versterkt mij met de appelen, want ik ben krank van liefde.

leva eius sub capite meo et dextera illius amplexabitur me

Zijn linkerhand zij onder mijn hoofd, en Zijn rechterhand omhelze mij.

adiuro vos filiae Hierusalem per capreas cervosque camporum ne suscitetis neque evigilare faciatis dilectam quoadusque ipsa velit

Ik bezweer u, gij, dochteren van Jeruzalem! die bij de reeën, of bij de hinden des velds zijt, dat gij die liefde niet opwekt, noch wakker maakt, totdat het dezelve luste!

vox dilecti mei ecce iste venit saliens in montibus transiliens colles

Dat is de stem mijns Liefsten, ziet Hem, Hij komt, springende op de bergen, huppelende op de heuvelen!

similis est dilectus meus capreae hinuloque cervorum en ipse stat post parietem nostrum despiciens per fenestras prospiciens per cancellos

Mijn Liefste is gelijk een ree, of een welp der herten; ziet, Hij staat achter onzen muur, kijkende uit de vensteren, blinkende uit de traliën.

et dilectus meus loquitur mihi surge propera amica mea formonsa mea et veni

Mijn Liefste antwoordt, en zegt tot mij: Sta op, Mijn vriendin, Mijn schone, en kom!

iam enim hiemps transiit imber abiit et recessit

Want zie, de winter is voorbij, de plasregen is over, hij is overgegaan;

flores apparuerunt in terra tempus putationis advenit vox turturis audita est in terra nostra

De bloemen worden gezien in het land, de zangtijd genaakt, en de stem der tortelduif wordt gehoord in ons land.

ficus protulit grossos suos vineae florent dederunt odorem surge amica mea speciosa mea et veni

De vijgeboom brengt zijn jonge vijgjes voort, en de wijnstokken geven reuk met hun jonge druifjes. Sta op, Mijn vriendin! Mijn schone, en kom!

columba mea in foraminibus petrae in caverna maceriae ostende mihi faciem tuam sonet vox tua in auribus meis vox enim tua dulcis et facies tua decora

Mijn duive, zijnde in de kloven der steenrotsen, in het verborgene ener steile plaats, toon Mij uw gedaante, doe Mij uw stem horen; want uw stem is zoet, en uw gedaante is liefelijk.

capite nobis vulpes vulpes parvulas quae demoliuntur vineas nam vinea nostra floruit

Vangt gijlieden ons de vossen, de kleine vossen, die de wijngaarden verderven, want onze wijngaarden hebben jonge druifjes.

dilectus meus mihi et ego illi qui pascitur inter lilia

Mijn Liefste is mijn, en ik ben Zijn, Die weidt onder de leliën,

donec adspiret dies et inclinentur umbrae revertere similis esto dilecte mi capreae aut hinulo cervorum super montes Bether

Totdat de dag aankomt, en de schaduwen vlieden; keer om, mijn Liefste! wordt Gij gelijk een ree, of een welp der herten, op de bergen van Bether.