Psalms 90

90:1

Προσευχη του Μωυσεως, του ανθρωπου του Θεου. Κυριε, συ εγεινες εις ημας καταφυγη εις γενεαν και γενεαν.

Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur! tu as été pour nous un refuge, De génération en génération.

90:2

Πριν γεννηθωσι τα ορη, και πλασης την γην και την οικουμενην, και απο του αιωνος εως του αιωνος, συ εισαι ο Θεος.

Avant que les montagnes fussent nées, Et que tu eusses créé la terre et le monde, D'éternité en éternité tu es Dieu.

90:3

Επαναφερεις τον ανθρωπον εις τον χουν και λεγεις, Επιστρεψατε, υιοι των ανθρωπων.

Tu fais rentrer les hommes dans la poussière, Et tu dis: Fils de l'homme, retournez!

90:4

Διοτι χιλια ετη ενωπιον σου ειναι ως ημερα η χθες, ητις παρηλθε, και ως φυλακη νυκτος.

Car mille ans sont, à tes yeux, Comme le jour d'hier, quand il n'est plus, Et comme une veille de la nuit.

90:5

Κατακλυζεις αυτους ειναι ως ονειρον της αυγης, ως χορτος οστις παρερχεται

Tu les emportes, semblables à un songe, Qui, le matin, passe comme l'herbe:

90:6

το πρωι ανθει και παρακμαζει το εσπερας κοπτεται και ξηραινεται.

Elle fleurit le matin, et elle passe, On la coupe le soir, et elle sèche.

90:7

Διοτι εκλειπομεν εν τη οργη σου και εν τω θυμω σου ταραττομεθα.

Nous sommes consumés par ta colère, Et ta fureur nous épouvante.

90:8

Εθεσας τας ανομιας ημων ενωπιον σου, τα κρυφια ημων εις το φως του προσωπου σου.

Tu mets devant toi nos iniquités, Et à la lumière de ta face nos fautes cachées.

90:9

Επειδη πασαι αι ημεραι ημων παρερχονται εν τη οργη σου διατρεχομεν τα ετη ημων ως διανοημα.

Tous nos jours disparaissent par ton courroux; Nous voyons nos années s'évanouir comme un son.