Psalms 81

Magsiawit kayo ng malakas sa Dios na ating kalakasan: mangagkaingay kayo na may kagalakan sa Dios ni Jacob,

(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,

Magsiawit kayo at dalhin ninyo rito ang pandereta, ang masayang alpa sangpu ng salterio.

istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

Magsihihip kayo ng pakakak sa bagong buwan, sa kabilugan ng buwan, sa ating dakilang kapistahan.

stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!

Sapagka't pinakapalatuntunan sa Israel, ayos ng Dios ni Jacob.

Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

Kaniyang inilagay na pinakapatotoo sa Jose, nang siya'y lumabas na maglakbay sa lupain ng Egipto: na aking kinaringgan ng wika na di ko nauunawa.

han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

Aking inihiwalay ang kaniyang balikat sa pasan: ang mga kamay niya'y napabitiw sa luwelang.

"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

Ikaw ay tumawag sa kabagabagan, at iniligtas kita; sinagot kita sa lihim na dako ng kulog; sinubok kita sa tubig ng Meriba. (Selah)

I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. - Sela.

Dinggin mo, Oh bayan ko, at ako'y sasaksi sa iyo: Oh Israel, kung ikaw ay makikinig sa akin!

Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

Hindi magkakaroon ng ibang dios sa iyo; at hindi ka man sasamba sa anomang ibang dios.

En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

Ako ang Panginoon mong Dios, na naglabas sa iyo mula sa lupain ng Egipto: bukhin mong maluwang ang iyong bibig, at aking pupunuin.

Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

Nguni't hindi nakinig sa aking tinig ang bayan ko; at hindi ako sinunod ng Israel.

Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

Sa gayo'y aking pinasunod sa pagmamatigas ng kanilang puso, upang sila'y makalakad sa kanilang sariling mga payo.

Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.

Oh kung ako'y didinggin ng aking bayan, kung ang Israel ay lalakad sa aking mga daan!

Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!

Aking pasusukuing madali ang kanilang mga kaaway, at ibabalik ko ang aking kamay laban sa kanilang mga kaaway.

Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!

Ang mga mapagtanim sa Panginoon ay magsisisuko sa kaniya: nguni't ang kanilang panahon ay mananatili kailan man,

Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;

Kaniya ring pakakanin sila ng katabaan ng trigo: at ng pulot na mula sa bato ay bubusugin kita.

jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"