Ecclesiastes 3

Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.

Tudo tem a sua ocasião própria, e há tempo para todo propósito debaixo do céu.

Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;

Há tempo de nascer, e tempo de morrer; tempo de plantar, e tempo de arrancar o que se plantou;

Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;

tempo de matar, e tempo de curar; tempo de derribar, e tempo de edificar;

Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;

tempo de chorar, e tempo de rir; tempo de prantear, e tempo de dançar;

Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;

tempo de espalhar pedras, e tempo de ajuntar pedras; tempo de abraçar, e tempo de abster-se de abraçar;

Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;

tempo de buscar, e tempo de perder; tempo de guardar, e tempo de deitar fora;

Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;

tempo de rasgar, e tempo de coser; tempo de estar calado, e tempo de falar;

Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.

tempo de amar, e tempo de odiar; tempo de guerra, e tempo de paz.

Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?

Que proveito tem o trabalhador naquilo em que trabalha?

Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.

Tenho visto o trabalho penoso que Deus deu aos filhos dos homens para nele se exercitarem.

Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.

Tudo fez formoso em seu tempo; também pôs na mente do homem a ideia da eternidade, se bem que este não possa descobrir a obra que Deus fez desde o princípio até o fim.

Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.

Sei que não há coisa melhor para eles do que se regozijarem e fazerem o bem enquanto viverem;

Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.

e também que todo homem coma e beba, e goze do bem de todo o seu trabalho é dom de Deus.

Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.

Eu sei que tudo quanto Deus faz durará eternamente; nada se lhe pode acrescentar, e nada se lhe pode tirar; e isso Deus faz para que os homens temam diante dele:

To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.

O que é, já existiu; e o que há de ser, também já existiu; e Deus procura de novo o que ja se passou.

Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.

Vi ainda debaixo do sol que no lugar da retidão estava a impiedade; e que no lugar da justiça estava a impiedade ainda.

I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.

Eu disse no meu coração: Deus julgará o justo e o ímpio; porque há um tempo para todo propósito e para toda obra.

Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.

Disse eu no meu coração: Isso é por causa dos filhos dos homens, para que Deus possa prová-los, e eles possam ver que são em si mesmos como os brutos.

Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.

Pois o que sucede aos filhos dos homens, isso mesmo também sucede aos brutos; uma e a mesma coisa lhes sucede; como morre um, assim morre o outro; todos têm o mesmo fôlego; e o homem não tem vantagem sobre os brutos; porque tudo é vaidade.

Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.

Todos vão para um lugar; todos são pó, e todos ao pó tornarão.

A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?

Quem sabe se o espírito dos filhos dos homens vai para cima, e se o espírito dos brutos desce para a terra?

Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?

Pelo que tenho visto que não há coisa melhor do que alegrar-se o homem nas suas obras; porque esse é o seu quinhão; pois quem o fará voltar para ver o que será depois dele?