Psalms 90

Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.

He inoi na Mohi, na te tangata a te Atua. E te Ariki, ko koe to matou nohoanga i nga whakatupuranga katoa.

Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.

Kahore ano i whanau noa nga maunga, kahore i hanga e koe te whenua me te ao, ko koe te Atua no tua whakarere a ake tonu atu.

Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.

E whakahokia ana e koe te tangata kia mongamonga noa, a e mea ana, E hoki, e nga tama a te tangata.

Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.

Ki tau titiro hoki, he rite nga tau kotahi mano ki te ra onanahi, kua pahure atu nei, ki te mataaratanga hoki i te po.

Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Me te mea na te waipuke tau kahakinga i a ratou; he moe ratou: i te ata ano he tarutaru e tupu ana.

Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.

I te ata e tupu ana, e pihi ana: i te ahiahi kua kotia, kua maroke.

Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

Kua hemo nei hoki matou i tou riri: ka ohorere hoki i tou aritatanga.

Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.

Kua maka e koe o matou kino ki tou aroaro, o matou mea huna ki te marama o tou mata.

Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

Ka pau o matou ra katoa, me te riri ano koe: hemo ake o matou tau ano he korero e korerotia ana.

Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

Ko nga ra o o matou tau e whitu tekau tau; a ki te whai kaha, ka waru tekau tau; heoi he mahi mauiui, he pouri to ratou kaha; ka hohoro hoki te hatepea atu, a ka rere atu matou.

Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?

Ko wai te matau ana ki te kaha o tou riri? Rite pu ki te wehi ki a koe tou riri.

Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

Akona matou ki te tatau i o matou ra, kia anga ai te ngakau ki te whakaaro.

Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.

Hoki mai, e Ihowa, kia pehea ake te roa? A kia puta ke he whakaaro mou ki au pononga.

Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.

Kia na matou i te ata i tau mahi tohu: kia hari ai matou, kia koa ai, i o matou ra katoa.

Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.

Whakaharitia matou, kia rite ki nga ra i whakawhiua ai matou e koe, ki nga tau i kite ai matou i te kino.

Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.

Kia puta mai tau mahi ki au pononga, me tou kororia ki a ratou tamariki.

Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!

A hei runga i a matou te ataahua o Ihowa, o to matou Atua: whakapumautia ano ki a matou te mahi a o matou ringa, ae ra, te mahi a o matou ringa, whakapumautia e koe.