Ecclesiastes 3

Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.

Alt har sin stund og hver en Ting under Himmelen sin Tid:

Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;

Tid til at fødes og Tid til at dø, Tid til at plante og Tid til at rydde,

Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;

Tid til at dræbe og Tid til at læge, Tid til at nedrive og Tid til at opbygge,

Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;

Tid til at græde og Tid til at le, Tid til at sørge og Tid til at danse,

Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;

Tid til at kaste Sten, og Tid til at sanke Sten, Tid til at favne og Tid til ikke at favne,

Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;

Tid til at søge og Tid til at miste, Tid til at gemme og Tid til at bortkaste,

Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;

Tid til at flænge og Tid til at sy, Tid til at tie og Tid til at tale,

Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.

Tid til at elske og Tid til at hade, Tid til Krig og Tid til Fred.

Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?

Hvad Løn for sin Flid har da den, der arbejder?

Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.

Jeg så det Slid, som Gud har givet Menneskens Børn at slide med.

Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.

Alt har han skabt smukt til rette Tid; også Evigheden har han lagt i deres Hjerte, dog således at Menneskene hverken fatter det første eller det sidste af, hvad Gud har virket.

Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.

Jeg skønnede, at der ikke gives noget andet Gode for dem end at glæde sig og have det godt, sålænge de lever.

Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.

Dog også det at spise og drikke og nyde det gode under al sin Flid er for hvert Menneske en Guds Gave.

Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.

Jeg skønnede, at alt, hvad Gud virker, bliver evindelig, uden at noget kan føjes til eller tages fra; og således har Gud gjort det, for at man skal frygte for hans Åsyn.

To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.

Hvad der sker, var allerede, og hvad der skal ske, har allerede været; Gud leder det svundne op.

Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.

Fremdeles så jeg under Solen, at Gudløshed var på Rettens Sted og Gudløshed på Retfærds Sted.

I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.

Jeg sagde ved mig selv: "Den retfærdige og den gudløse dømmer Gud; thi for hver en Ting og hver en Idræt har han fastsat en Tid.

Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.

Jeg sagde ved mig selv: "Det er for Menneskenes Skyld, for at Gud kan prøve dem, og for at de selv kan se, at de er Dyr:"

Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.

Thi Menneskers og Dyrs Skæbne er ens; som den ene dør, dør den anden, og en og samme Ånd har de alle; Mennesket har intet forud for Dyrene, thi alt er Tomhed.

Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.

Alle går sammesteds hen, alle blev til af Muld, og alle vender tilbage til Mulden.

A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?

Hvo ved, om Menneskenes Ånd stiger opad, og om Dyrenes Ånd farer nedad til Jorden?

Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?

Således indså jeg, at intet er bedre for Mennesket end at glæde sig ved sin Gerning, thi det er hans Del; thi hvo kan bringe ham så vidt, at han kan se, hvad der kommer efter hans Død?