Psalms 61

Til sangmesteren, på strengelek; av David.

Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Hør, Gud, mitt klagerop, merk på min bønn!

De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Fra jordens ende roper jeg til dig, mens mitt hjerte vansmekter; før mig på en klippe, som ellers blir mig for høi!

Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

For du har vært min tilflukt, et sterkt tårn imot fienden.

Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. Sela.

La mig bo i ditt telt i all evighet, la mig finne ly i dine vingers skjul! Sela.

Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

For du, Gud, har hørt på mine løfter, du har gitt mig arv med dem som frykter ditt navn.

Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Du vil legge dager til kongens dager, hans år skal være som slekt efter slekt,

Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

han skal trone evindelig for Guds åsyn; sett miskunnhet og trofasthet til å bevare ham! Så vil jeg lovsynge ditt navn til evig tid, forat jeg kan innfri mine løfter dag efter dag.

Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.