Psalms 56

56:1

Til sangmesteren; efter "Den målløse due på de fjerne steder"; av David; en gyllen sang da filistrene grep ham i Gat.

Korfavoru min, ho Dio, ĉar homo volas min engluti, Dum la tuta tago malamiko min premas.

56:2

Vær mig nådig, Gud! for mennesker vil opsluke mig; hele dagen trenger de mig med krig.

Miaj malamikoj volas min engluti ĉiutage, Ĉar multaj militas kontraŭ mi fiere.

56:3

Mine fiender søker å opsluke mig hele dagen; for mange er de som strider mot mig i overmot.

En la tago, kiam mi timas, Mi fidas Vin.

56:4

På den dag jeg frykter, setter jeg min lit til dig.

Dion, kies vorton mi gloras, Tiun Dion mi fidas; mi ne timas: Kion karno faros al mi?

56:5

Ved Gud priser jeg hans ord; til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde kjød kunne gjøre mig?

Dum la tuta tago ili atakas miajn vortojn; Ĉiuj iliaj pensoj pri mi estas por malbono.

56:6

Hele dagen forvender de mine ord; alle deres tanker er mig imot til det onde.

Ili kolektiĝas, embuskas, observas miajn paŝojn, Penante kapti mian animon.

56:7

De slår sig sammen, de lurer, de tar vare på mine trin, fordi de står mig efter livet.

Por ilia malbonago repagu al ili, En kolero faligu la popolojn, ho Dio!

56:8

Skulde de undslippe tross sin ondskap? Støt folkeslag ned i vrede, Gud!

Mian vagadon Vi kalkulis; Metu miajn larmojn en Vian felsakon, Ili estas ja en Via libro.

56:9

Hvor ofte jeg har flyktet, det har du tellet; mine tårer er gjemt i din flaske; står de ikke i din bok?

Tiam miaj malamikoj returniĝos malantaŭen en la tago, kiam mi vokos; Tion mi scias, ke Dio estas kun mi.

56:10

Da skal mine fiender vende tilbake, på den dag jeg roper; dette vet jeg at Gud er med mig.

Mi gloros vorton de Dio; Mi gloros vorton de la Eternulo.

56:11

Ved Gud priser jeg ordet; ved Herren priser jeg ordet.

Dion mi fidas, mi ne timas: Kion faros al mi homo?

56:12

Til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde et menneske kunne gjøre mig?

Mi faris al Vi, ho Dio, promesojn, Mi plenumos al Vi dankoferojn.

56:13

På mig, Gud, hviler løfter til dig; jeg vil betale dig med takksigelser. For du har fridd min sjel fra døden, ja mine føtter fra fall, så jeg kan vandre for Guds åsyn i de levendes lys.

Ĉar Vi savis mian animon de la morto, Kaj miajn piedojn de falpuŝiĝo, Por ke mi iradu antaŭ Dio En la lumo de la vivo.