Ecclesiastes 3

برای هر چیزی که در دنیا اتّفاق می‌افتد، زمان معیّنی وجود دارد.

omnia tempus habent et suis spatiis transeunt universa sub caelo

زمانی برای تولّد، زمانی برای مردن، زمانی برای کاشتن، زمانی برای درو کردن،

tempus nascendi et tempus moriendi tempus plantandi et tempus evellendi quod plantatum est

زمانی برای کُشتن، زمانی برای شفا دادن، زمانی برای خراب کردن، زمانی برای ساختن،

tempus occidendi et tempus sanandi tempus destruendi et tempus aedificandi

زمانی برای گریه، زمانی برای خنده، زمانی برای ماتم، زمانی برای رقص،

tempus flendi et tempus ridendi tempus plangendi et tempus saltandi

زمانی برای دور ریختن سنگها، زمانی برای جمع کردن سنگها، زمانی برای در آغوش گرفتن، زمانی برای اجتناب از آن،

tempus spargendi lapides et tempus colligendi tempus amplexandi et tempus longe fieri a conplexibus

زمانی برای سود، زمانی برای زیان، زمانی برای اندوختن، زمانی برای دور انداختن،

tempus adquirendi et tempus perdendi tempus custodiendi et tempus abiciendi

زمانی برای بریدن، زمانی برای دوختن، زمانی برای سکوت، زمانی برای گفتن،

tempus scindendi et tempus consuendi tempus tacendi et tempus loquendi

زمانی برای دوستی، زمانی برای دشمنی، زمانی برای جنگ و زمانی برای صلح.

tempus dilectionis et tempus odii tempus belli et tempus pacis

یک کارگر چه سودی از زحمت خود می‌برد؟

quid habet amplius homo de labore suo

زحماتی را که خدا بر دوش انسان گذاشته است، دیدم.

vidi adflictionem quam dedit Deus filiis hominum ut distendantur in ea

او برای هر چیز زمان مناسبی تعیین نموده است. همچنین او شوق دانستن ابدیّت را در دلهای انسان نهاده است، امّا انسان نمی‌تواند مفهوم کارهای خدا را از ابتدا تا انتها درک کند.

cuncta fecit bona in tempore suo et mundum tradidit disputationi eorum ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem

پس به این نتیجه رسیدم که بهتر است خوش باشیم و تا زمانی که زنده هستیم، از زندگی حداکثر استفاده را بنماییم.

et cognovi quod non esset melius nisi laetari et facere bene in vita sua

بخوریم و بنوشیم و از حاصل زحمت خود لذّت ببریم، زیرا همهٔ اینها بخشش و نعمت خداست.

omnis enim homo qui comedit et bibit et videt bonum de labore suo hoc donum Dei est

می‌دانم که کارهای خدا پایدار و تغییر ناپذیرند. کسی نمی‌تواند به آنها چیزی بیافزاید و یا چیزی از آنها کم کند. منظور خدا از انجام این کارها فقط اینست که انسان از او بترسد.

didici quod omnia opera quae fecit Deus perseverent in perpetuum non possumus eis quicquam addere nec auferre quae fecit Deus ut timeatur

هر چیزی که اکنون هست و یا در آینده دیده شود، در گذشته وجود داشته است. خدا آنچه را که در گذشته انجام داده است، تکرار می‌کند.

quod factum est ipsum permanet quae futura sunt iam fuerunt et Deus instaurat quod abiit

علاوه بر این، دیدم که در این دنیا بی‌عدالتی و بی‌انصافی جای عدالت و انصاف را گرفته است.

vidi sub sole in loco iudicii impietatem et in loco iustitiae iniquitatem

به خود گفتم: «خدا در وقت مناسب هر کار خوب یا بد انسان را داوری خواهد کرد.»

et dixi in corde meo iustum et impium iudicabit Deus et tempus omni rei tunc erit

دانستم که خدا انسان را می‌آزماید تا به او بفهماند که بهتر از حیوان نیست.

dixi in corde meo de filiis hominum ut probaret eos Deus et ostenderet similes esse bestiis

زیرا سرنوشت انسان و حیوان یکسان است. مانند هم می‌میرند و مثل هم نفس می‌کشند و انسان بر حیوان برتری ندارد، همه‌چیز بیهوده است.

idcirco unus interitus est hominis et iumentorum et aequa utriusque condicio sicut moritur homo sic et illa moriuntur similiter spirant omnia et nihil habet homo iumento amplius cuncta subiacent vanitati

انسان و حیوان، هر دو به یک‌‌جا می‌روند. هر دو از خاک به وجود آمده‌اند و به خاک بر می‌گردند.

et omnia pergunt ad unum locum de terra facta sunt et in terram pariter revertentur

چه کسی می‌تواند ثابت کند که روح انسان به عالم بالا می‌رود و روح حیوان به زیر زمین؟

quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum et si spiritus iumentorum descendat deorsum

پس فهمیدم که بهتر است انسان از کاری که می‌کند، لذّت ببرد. زیرا سرنوشتش همین است و کسی نیست که بتواند او را پس از مرگ بازگرداند تا ببیند که چه وقایعی بعد از او در دنیا اتّفاق می‌افتد.

et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo et hanc esse partem illius quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat