Psalms 81

Laŭte kantu al Dio, nia forto; Ĝoje kriu al la Dio de Jakob.

Gittitin päällä, edelläveisaajalle, Asaphin (Psalmi.) Veisatkaat iloisesti Jumalalle, joka on meidän väkevyytemme: ihastukaat Jakobin Jumalalle.

Sonigu kanton, donu tamburinon, Ĉarman harpon, kaj psalteron.

Ottakaat psalmit ja tuokaat kanteleet, iloiset harput ja psaltari.

Muziku per korno en novmonato, Je la plenluno, en la tago de nia festo.

Soittakaat pasunilla uudessa kuussa, meidän lehtimajamme juhlapäivänä.

Ĉar ĝi estas leĝo por Izrael Kaj ordono de la Dio de Jakob.

Sillä se on tapa Israelissa, ja Jakobin Jumalan oikeus.

Li aranĝis ĝin kiel ateston por Jozef, Kiam Li eliris kontraŭ la landon Egiptan. Lingvon, kiun mi ne konas, mi aŭdis:

Sen hän pani Josephissa todistukseksi, koska he Egyptin maalta läksivät, ja oudon kielen kuulleet olivat.

Mi liberigis lian dorson de ŝarĝo, Liaj manoj liberiĝis de korboj.

Minä olen heidän olkansa kuormasta vapahtanut; ja heidän kätensä pääsivät tiiliä tekemästä.

En la mizero vi vokis, kaj Mi vin helpis; Mi respondis al vi en mistera loko de tondro; Mi esploris vin ĉe la akvo de Malpaco. Sela.

Koska sinä tuskassas minua avukses huusit, niin minä autin sinua: minä kuulin sinua, koska tuulispää tuli sinun päälles, ja koettelin sinua riitaveden tykönä, Sela!

Aŭdu, ho Mia popolo, Mi atestos al vi; Ho Izrael, se vi Min aŭskultus!

Kuule, minun kansani, minä todistan sinun seassas: Israel, jospa sinä minua kuulisit!

Ne estu ĉe vi alia dio; Kaj ne adoru fremdan dion.

Ei pidä sinun seassas muukalainen jumala oleman, ja ei pidä sinun vierasta jumalaa kumartaman.

Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la lando Egipta; Malfermu larĝe vian buŝon, kaj Mi ĝin plenigos.

Minä olen Herra sinun Jumalas, joka sinun vein ulos Egyptin maalta: levitä suus, niin minä sen täytän.

Sed Mia popolo ne aŭskultis Mian voĉon, Izrael ne obeis Min.

Mutta minun kansani ei kuullut minun ääntäni, ja Israel ei totellut minua.

Kaj Mi lasis ilin al la kaprico de ilia koro, Ke ili iru laŭ siaj intencoj.

Niin minä laskin heitä sydämensä pahuuteen, vaeltamaan neuvonsa jälkeen.

Ho, se Mia popolo aŭskultus Min, Se Izrael irus per Miaj vojoj!

Jos minun kansani kuulis minua, ja Israel minun teissäni kävis,

Rapide Mi faligus iliajn malamikojn, Kaj kontraŭ iliajn premantojn Mi direktus Mian manon.

Niin minä pian heidän vihollisensa painaisin alas, ja käteni kääntäisin heidän vihollistensa päälle,

La malamantoj de la Eternulo humiliĝus antaŭ Li, Kaj ilia bonstato estus eterna.

Ja Herran viholliset hukkaan tulisivat; mutta heidän aikansa olisi ijankaikkisesti pysyvä,

Kaj Mi manĝigus al ili grason de tritiko, Kaj Mi satigus vin per mielo el roko.

Ja minä ruokkisin heitä parhailla nisuilla, ja ravitsisin heitä hunajalla kalliosta.