Psalms 57

(Til sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En miktam, da han flygtede ind i hulen for Saul.) Vær mig nådig, Gud, vær mig nådig, thi hos dig har min Sjæl søgt Ly; i dine Vingers Skygge søger jeg Ly, til Ulykken er drevet over.

Εις τον πρωτον μουσικον, επι Αλτασχεθ, Μικταμ του Δαβιδ, οτε εφευγεν απο προσωπου του Σαουλ εις το σπηλαιον. Ελεησον με, ω Θεε, ελεησον με διοτι επι σε πεποιθεν η ψυχη μου, και επι την σκιαν των πτερυγων σου θελω ελπιζει, εωσου παρελθωσιν αι συμφοραι.

Gud, den Højeste, påkalder jeg, den Gud, der gør vel imod mig;

Θελω κραζει προς τον Θεον τον Υψιστον, προς τον Θεον τον ευοδουντα τα παντα δι εμε.

han sender mig Hjælp fra Himlen og frelser min Sjæl fra dem, som vil mig til Livs. Gud sender sin Nåde og Trofasthed.

Θελει εξαποστειλει εξ ουρανου και θελει με σωσει θελει καταστησει ονειδος τον χασκοντα να με καταπιη Διαψαλμα ο Θεος θελει εξαποστειλει το ελεος αυτου και την αληθειαν αυτου.

Jeg må ligge midt iblandt Løver, bo mellem Folk, der spyr Ild, hvis Tænder er Spyd og Pile, hvis Tunge er hvas som et Sværd.

Η ψυχη μου ειναι μεταξυ λεοντων κοιτομαι μεταξυ φλογερων ανθρωπων, των οποιων οι οδοντες ειναι λογχαι και βελη και η γλωσσα αυτων ξιφος οξυ.

Løft dig, o Gud, over Himlen, din Herlighed være over al Jorden!

Υψωθητι, Θεε, επι τους ουρανους η δοξα σου ας ηναι εφ ολην την γην.

Et Net har de udspændt for mine Skridt, deres egen Fod skal hildes deri; en Grav har de gravet foran mig, selv skal de falde deri. - Sela.

Παγιδα ητοιμασαν εις τα βηματα μου η ψυχη μου εκινδυνευε να πεση εσκαψαν εμπροσθεν μου λακκον, ενεπεσαν εις αυτον. Διαψαλμα.

Mit Hjerte er trøstigt, Gud, mit Hjerte er trøstigt; jeg vil synge og lovprise dig,

Ετοιμη ειναι η καρδια μου, Θεε, ετοιμη ειναι η καρδια μου θελω ψαλλει και ψαλμωδει.

vågn op, min Ære! Harpe og Citer vågn op, jeg vil vække Morgenrøden.

Εξεγερθητι, δοξα μου εξεγερθητι, ψαλτηριον και κιθαρα θελω εξεγερθη το πρωι.

Jeg vil takke dig, Herre, blandt Folkeslag, prise dig blandt Folkefærd;

Θελω σε επαινεσει, Κυριε, μεταξυ λαων θελω ψαλμωδει εις σε μεταξυ εθνων.

thi din Miskundhed når til Himlen, din Sandhed til Skyerne.

Διοτι εμεγαλυνθη εως των ουρανων το ελεος σου, και εως των νεφελων η αληθεια σου.

Løft dig, o Gud, over Himlen, din Herlighed være over al Jorden!

Υψωθητι, Θεε, επι τους ουρανους η δοξα σου ας ηναι εφ ολην την γην.