Psalms 56

56:1

(Til sangmesteren. Al-jonat-elem-rehokim. Af David. En miktam, da filisterne greb ham i Gat.) Vær mig nådig Gud, thi Mennesker vil mig til livs, jeg trænges stadig af Stridsmænd;

Korfavoru min, ho Dio, ĉar homo volas min engluti, Dum la tuta tago malamiko min premas.

56:2

mine Fjender vil mig stadig til Livs, thi mange strider bittert imod mig!

Miaj malamikoj volas min engluti ĉiutage, Ĉar multaj militas kontraŭ mi fiere.

56:3

Når jeg gribes af Frygt, vil jeg stole på dig,

En la tago, kiam mi timas, Mi fidas Vin.

56:4

og med Guds Hjælp skal jeg prise hans Ord. Jeg stoler på Gud, jeg frygter ikke, hvad kan Kød vel gøre mig?

Dion, kies vorton mi gloras, Tiun Dion mi fidas; mi ne timas: Kion karno faros al mi?

56:5

De oplægger stadig Råd imod mig, alle deres Tanker går ud på ondt.

Dum la tuta tago ili atakas miajn vortojn; Ĉiuj iliaj pensoj pri mi estas por malbono.

56:6

De flokker sig sammen, ligger på Lur, jeg har dem lige i Hælene, de står mig jo efter Livet.

Ili kolektiĝas, embuskas, observas miajn paŝojn, Penante kapti mian animon.

56:7

Gengæld du dem det onde, stød Folkene ned i Vrede, o Gud!

Por ilia malbonago repagu al ili, En kolero faligu la popolojn, ho Dio!

56:8

Selv har du talt mine Suk, i din Lædersæk har du gemt mine Tårer; de står jo i din Bog.

Mian vagadon Vi kalkulis; Metu miajn larmojn en Vian felsakon, Ili estas ja en Via libro.

56:9

Da skal Fjenderne vige, den Dag jeg kalder; så meget ved jeg, at Gud er med mig.

Tiam miaj malamikoj returniĝos malantaŭen en la tago, kiam mi vokos; Tion mi scias, ke Dio estas kun mi.

56:10

Med Guds Hjælp skal jeg prise hans Ord, med HERRENs Hjælp skal jeg prise hans Ord.

Mi gloros vorton de Dio; Mi gloros vorton de la Eternulo.

56:11

Jeg stoler på Gud, jeg frygter ikke, hvad kan et Menneske gøre mig?

Dion mi fidas, mi ne timas: Kion faros al mi homo?

56:12

Jeg har Løfter til dig at indfri, o Gud, med Takofre vil jeg betale dig.

Mi faris al Vi, ho Dio, promesojn, Mi plenumos al Vi dankoferojn.

56:13

Thi fra Døden frier du min Sjæl, ja min Fod fra Fald, at jeg kan vandre for Guds Åsyn i Livets Lys.

Ĉar Vi savis mian animon de la morto, Kaj miajn piedojn de falpuŝiĝo, Por ke mi iradu antaŭ Dio En la lumo de la vivo.