Psalms 146

هَلِّلُويَا. سَبِّحِي يَا نَفْسِي الرَّبَّ.

Αινειτε τον Κυριον. Αινει, η ψυχη μου, τον Κυριον.

أُسَبِّحُ الرَّبَّ فِي حَيَاتِي، وَأُرَنِّمُ لإِلهِي مَا دُمْتُ مَوْجُودًا.

Θελω αινει τον Κυριον ενοσω ζω θελω ψαλμωδει εις τον Θεον μου ενοσω υπαρχω.

لاَ تَتَّكِلُوا عَلَى الرُّؤَسَاءِ، وَلاَ عَلَى ابْنِ آدَمَ حَيْثُ لاَ خَلاَصَ عِنْدَهُ.

Μη πεποιθατε επ αρχοντας, επι υιον ανθρωπου, εκ του οποιου δεν ειναι σωτηρια.

تَخْرُجُ رُوحُهُ فَيَعُودُ إِلَى تُرَابِهِ. فِي ذلِكَ الْيَوْمِ نَفْسِهِ تَهْلِكُ أَفْكَارُهُ.

Το πνευμα αυτου εξερχεται αυτος επιστρεφει εις την γην αυτου εν εκεινη τη ημερα οι διαλογισμοι αυτου αφανιζονται.

طُوبَى لِمَنْ إِلهُ يَعْقُوبَ مُعِينُهُ، وَرَجَاؤُهُ عَلَى الرَّبِّ إِلهِهِ،

Μακαριος εκεινος, του οποιου βοηθος ειναι ο Θεος του Ιακωβ του οποιου η ελπις ειναι επι Κυριον τον Θεον αυτου

الصَّانِعِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ، الْبَحْرَ وَكُلَّ مَا فِيهَا. الْحَافِظِ الأَمَانَةَ إِلَى الأَبَدِ.

τον ποιησαντα τον ουρανον και την γην, την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις τον φυλαττοντα αληθειαν εις τον αιωνα

الْمُجْرِي حُكْمًا لِلْمَظْلُومِينَ، الْمُعْطِي خُبْزًا لِلْجِيَاعِ. الرَّبُّ يُطْلِقُ الأَسْرَى.

τον ποιουντα κρισιν εις τους αδικουμενους τον διδοντα τροφην εις τους πεινωντας. Ο Κυριος ελευθερονει τους δεσμιους.

الرَّبُّ يَفْتَحُ أَعْيُنَ الْعُمْيِ. الرَّبُّ يُقَوِّمُ الْمُنْحَنِينَ. الرَّبُّ يُحِبُّ الصِّدِّيقِينَ.

Ο Κυριος ανοιγει τους οφθαλμους των τυφλων ο Κυριος ανορθοι τους κεκυρτωμενους ο Κυριος αγαπα τους δικαιους

الرَّبُّ يَحْفَظُ الْغُرَبَاءَ. يَعْضُدُ الْيَتِيمَ وَالأَرْمَلَةَ، أَمَّا طَرِيقُ الأَشْرَارِ فَيُعَوِّجُهُ.

ο Κυριος διαφυλαττει τους ξενους υπερασπιζεται τον ορφανον και την χηραν, την δε οδον των αμαρτωλων καταστρεφει.

يَمْلِكُ الرَّبُّ إِلَى الأَبَدِ، إِلهُكِ يَا صِهْيَوْنُ إِلَى دَوْرٍ فَدَوْرٍ. هَلِّلُويَا.

Ο Κυριος θελει βασιλευει εις τον αιωνα ο Θεος σου, Σιων, εις γενεαν και γενεαν. Αλληλουια.