Psalms 61

För sångmästaren, till strängaspel; av David.

Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

 Hör, o Gud, mitt rop,  akta på min bön.

De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

 Från jordens ända      ropar jag till dig,      ty mitt hjärta försmäktar;  för mig upp på en klippa,      som är mig alltför hög.

Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

 Ty du är min tillflykt,  ett starkt torn mot fienden.

Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. Sela.

 Låt mig bo i din hydda evinnerligen;  under dina vingars beskärm tager jag min tillflykt.  Sela.

Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

 Ty du, o Gud,      hör mina löften,  åt dem som frukta ditt namn      giver du en arvedel.

Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

 Du förökar konungens dagar;  hans år skola vara från släkte till släkte.

Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

 Må han sitta på sin tron      inför Gud evinnerligen;  låt nåd och trofasthet      bevara honom. [ (Psalms 61:9)  Då skall jag lovsjunga      ditt namn till evig tid,  i det jag får infria mina löften      dag efter dag. ]

Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.