Psalms 19

Al Capo dei musici. Salmo di Davide. I cieli raccontano la gloria di Dio e il firmamento annunzia l’opera delle sue mani.

Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ. Οι ουρανοι διηγουνται την δοξαν του Θεου, και το στερεωμα αναγγελλει το εργον των χειρων αυτου.

Un giorno sgorga parole all’altro, una notte comunica conoscenza all’altra.

Η ημερα προς την ημεραν λαλει λογον, και η νυξ προς την νυκτα αναγγελλει γνωσιν.

Non hanno favella, né parole; la loro voce non s’ode.

Δεν ειναι λαλια ουδε λογος, των οποιων η φωνη δεν ακουεται.

Ma il loro suono esce fuori per tutta la terra, e i loro accenti vanno fino all’estremità del mondo. Quivi Iddio ha posto una tenda per il sole,

Εις πασαν την γην εξηλθεν ο φθογγος αυτων και εως των περατων της οικουμενης οι λογοι αυτων. Εν αυτοις εθεσε σκηνην δια τον ηλιον

ed egli e simile a uno sposo ch’esce dalla sua camera nuziale; gioisce come un prode a correre l’arringo.

και ουτος εξερχεται ως νυμφιος εκ του θαλαμου αυτου αγαλλεται ως ο ανδρειος εις το να τρεξη το σταδιον

La sua uscita e da una estremità de’ cieli, e il suo giro arriva fino all’altra estremità; e niente è nascosto al suo calore.

απ ακρου του ουρανου ειναι η εξοδος αυτου και το καταντημα αυτου εως ακρου αυτου και δεν κρυπτεται ουδεν απο της θερμοτητος αυτου.

La legge dell’Eterno è perfetta, ella ristora l’anima; la testimonianza dell’Eterno è verace, rende savio il semplice.

Ο νομος του Κυριου ειναι αμωμος, επιστρεφων ψυχην η μαρτυρια του Κυριου πιστη, σοφιζουσα τον απλουν

I precetti dell’Eterno son giusti, rallegrano il cuore; il comandamento dell’Eterno è puro, illumina gli occhi.

τα διαταγματα του Κυριου ευθεα, ευφραινοντα καρδιαν η εντολη του Κυριου λαμπρα, φωτιζουσα οφθαλμους

Il timore dell’Eterno è puro, dimora in perpetuo; i giudizi dell’Eterno sono verità, tutti quanti son giusti,

ο φοβος του Κυριου καθαρος, διαμενων εις τον αιωνα αι κρισεις του Κυριου αληθιναι, δικαιαι εν ταυτω

son più desiderabili dell’oro, anzi più di molto oro finissimo, son più dolci del miele, anzi, di quello che stilla dai favi.

πλεον επιθυμηται παρα το χρυσιον, μαλιστα παρα πληθος καθαρου χρυσιου, και γλυκυτεραι υπερ το μελι και τους σταλαγμους της κηρηθρας.

Anche il tuo servitore è da essi ammaestrato; v’è gran ricompensa ad osservarli.

Ο δουλος σου μαλιστα νουθετειται δι αυτων εις την τηρησιν αυτων η ανταμοιβη ειναι μεγαλη.

Chi conosce i suoi errori? Purificami da quelli che mi sono occulti.

Τις συναισθανεται τα εαυτου αμαρτηματα; καθαρισον με απο των κρυφιων αμαρτηματων.

Trattieni pure il tuo servitore dai peccati volontari, e fa’ che non signoreggino su me; allora sarò integro, e puro di grandi trasgressioni.

Και ετι προφυλαξον τον δουλον σου απο υπερηφανιων ας μη με κυριευσωσι τοτε θελω εισθαι τελειος, και θελω καθαρισθη απο μεγαλης παρανομιας.

Siano grate nel tuo cospetto le parole della mia bocca e la meditazione del cuor mio, o Eterno, mia ròcca e mio redentore!

Ας ηναι ευαρεστα τα λογια του στοματος μου και η μελετη της καρδιας μου ενωπιον σου, Κυριε, φρουριον μου και λυτρωτα μου.