Psalms 39

למנצח לידיתון מזמור לדוד אמרתי אשמרה דרכי מחטוא בלשוני אשמרה לפי מחסום בעד רשע לנגדי׃

Mi diris: Mi gardos min sur miaj vojoj, ke mi ne peku per mia lango; Mi bridos mian buŝon, kiam malpiulo staras kontraŭ mi.

נאלמתי דומיה החשיתי מטוב וכאבי נעכר׃

Mi estis muta kaj silenta, mi silentis eĉ pri bono; Kaj mia sufero estis mordanta.

חם לבי בקרבי בהגיגי תבער אש דברתי בלשוני׃

Ekbrulis mia koro en mia interno, En miaj pensoj ekflamis fajro, Mi ekparolis per mia lango:

הודיעני יהוה קצי ומדת ימי מה היא אדעה מה חדל אני׃

Sciigu al mi, ho Eternulo, mian finon, Kaj kia estos la daŭro de miaj tagoj, Por ke mi sciu, kiel neniiĝa mi estas.

הנה טפחות נתתה ימי וחלדי כאין נגדך אך כל הבל כל אדם נצב סלה׃

Jen Vi donis al mi tagojn larĝajn kiel manplato, Kaj la daŭro de mia vivo estas antaŭ Vi kiel nenio; Absoluta vantaĵo estas ĉiu homo, kiel ajn forte li starus. Sela.

אך בצלם יתהלך איש אך הבל יהמיון יצבר ולא ידע מי אספם׃

Nur kiel fantomo iras la homo, nur vante li klopodas; Li kolektas, kaj ne scias, kiu ĝin ricevos.

ועתה מה קויתי אדני תוחלתי לך היא׃

Kaj nun kion mi devas esperi, mia Sinjoro? Mia espero estas al Vi.

מכל פשעי הצילני חרפת נבל אל תשימני׃

De ĉiuj miaj pekoj liberigu min, Ne lasu min fariĝi mokindaĵo por sensaĝulo.

נאלמתי לא אפתח פי כי אתה עשית׃

Mi mutiĝis, mi ne malfermos mian buŝon, Ĉar Vi tion faris.

הסר מעלי נגעך מתגרת ידך אני כליתי׃

Deturnu de mi Vian frapon; De Via batanta mano mi pereas.

בתוכחות על עון יסרת איש ותמס כעש חמודו אך הבל כל אדם סלה׃

Se Vi punas homon pro lia krimo, Tiam lia beleco konsumiĝas kiel de tineoj. Nur vantaĵo estas ĉiu homo. Sela.

שמעה תפלתי יהוה ושועתי האזינה אל דמעתי אל תחרש כי גר אנכי עמך תושב ככל אבותי׃

Aŭskultu mian preĝon, ho Eternulo, kaj atentu mian krion; Al miaj larmoj ne silentu; Ĉar migranto mi estas ĉe Vi, Enmigrinto, kiel ĉiuj miaj patroj.

השע ממני ואבליגה בטרם אלך ואינני׃

Lasu min, ke mi vigliĝu, Antaŭ ol mi foriros kaj ĉesos ekzisti.