Psalms 8

(Til sangmesteren. Al-haggittit. En salme af David.) HERRE, vor Herre, hvor herligt er dit Navn på den vide Jord du, som bredte din Højhed ud over Himlen!

Ey Egemenimiz RAB, Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde! Gökyüzünü görkeminle kapladın.

Af spædes og diendes Mund har du rejst dig et Værn for dine Modstanderes Skyld, for at bringe til Tavshed Fjende og Hævner.

[] Çocukların, hatta emziktekilerin sesiyle Set çektin hasımlarına, Düşmanı, öç alanı yok etmek için.

Når jeg ser din Himmel, dine Fingres Værk, Månen og Stjernerne, som du skabte,

Seyrederken ellerinin eseri olan gökleri, Oraya koyduğun ayı ve yıldızları,

hvad er da et Menneske, at du kommer ham i Hu, et Menneskebarn, at du tager dig af ham?

[] Soruyorum kendi kendime: “İnsan ne ki, onu anasın, Ya da insanoğlu ne ki, ona ilgi gösteresin?”

Du gjorde ham lidet ringere end Gud. med Ære og Herlighed kroned du ham;

Nerdeyse bir tanrı yaptın onu, Başına yücelik ve onur tacını koydun.

du satte ham over dine Hænders Værk, alt lagde du under hans Fødder,

[] Ellerinin yapıtları üzerine onu egemen kıldın, Her şeyi ayaklarının altına serdin;

Småkvæg og Okser til Hobe, ja, Markens vilde Dyr,

Davarları, sığırları, Yabanıl hayvanları,

Himlens Fugle og Havets Fisk, alt, hvad der farer ad Havenes Stier.

Gökteki kuşları, denizdeki balıkları, Denizde kıpırdaşan bütün canlıları.

HERRE, vor Herre, hvor herligt er dit Navn på den vide Jord!

Ey Egemenimiz RAB, Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde!