Ecclesiastes 1

Ord af Prædikeren, Davids Søn, Konge i Jerusalem.

Bunlar Yeruşalim’de krallık yapan Davut oğlu Vaiz’in sözleridir:

Endeløs Tomhed, sagde Prædikeren, endeløs Tomhed, alt er Tomhed!

“Her şey boş, bomboş, bomboş!” diyor Vaiz.

Hvad Vinding har Mennesket af al den Flid, han gør sig under Solen?

Ne kazancı var insanın Güneşin altında harcadığı onca emekten?

Slægt går, og Slægt kommer, men Jorden står til evig Tid.

Kuşaklar gelir, kuşaklar geçer, Ama dünya sonsuza dek kalır.

Sol står op, og Sol går ned og haster igen til sin Opgangs Sted.

Güneş doğar, güneş batar, Hep doğduğu yere koşar.

Vinden går mod Syd og drejer mod Nord, den drejer atter og atter og vender tilbage til samme Kredsløb.

Rüzgar güneye gider, kuzeye döner, Döne döne eserek Hep aynı yolu izler.

Alle Bække løber i Havet, men Havet bliver ikke fuldt; det Sted, til hvilket Bækkene løber, did bliver de ved at løbe.

Bütün ırmaklar denize akar, Yine de deniz dolmaz. Irmaklar hep çıktıkları yere döner.

Alting slider sig træt; Mand hører ikke op med at tale, Øjet bliver ikke mæt af at se, Øret ej fuldt af at høre.

Her şey yorucu, Sözcüklerle anlatılamayacak kadar. Göz görmekle doymuyor, Kulak işitmekle dolmuyor.

Det, der kommer, er det, der var, det, der sker, er det, der skete; der er slet intet nyt under Solen.

Önce ne olduysa, yine olacak. Önce ne yapıldıysa, yine yapılacak. Güneşin altında yeni bir şey yok.

Kommer der noget, om hvilket man siger: "Se, her er da noget nyt!"det har dog for længst været til i Tiderne forud for os

Var mı kimsenin, “Bak bu yeni!” diyebileceği bir şey? Her şey çoktan, bizden yıllar önce de vardı.

Ej mindes de svundne Slægter, og de ny, som kommer engang, skal ej heller mindes af dem, som kommer senere hen.

Geçmiş kuşaklar anımsanmıyor, Gelecek kuşaklar da kendilerinden sonra gelenlerce anımsanmayacak.

Jeg, Prædikeren, var Konge over Israel i Jerusalem.

Ben Vaiz, Yeruşalim’de İsrail kralıyken

Jeg vendte min Hu til at ransage og med Visdom udgranske alt, hvad der sker under Himmelen; det er et ondt Slid, som Gud har givet Menneskens Børn at slide med.

kendimi göklerin altında yapılan her şeyi bilgece araştırıp incelemeye adadım. Tanrı’nın uğraşsınlar diye insanlara verdiği çetin bir zahmettir bu.

Jeg så alt, hvad der sker under Solen, og se, det er alt sammen Tomhed og Jag efter Vind.

Güneşin altında yapılan bütün işleri gördüm; hepsi boştur, rüzgarı kovalamaya kalkışmaktır!

Kroget kan ej blive lige, og halvt kan ej blive helt.

Eğri olan doğrultulamaz, eksik olan sayılamaz.

Jeg tænkte ved mig selv: "Se, jeg har vundet større og rigere Visdom end alle de, der før mig var over Jerusalem, og mit Hjerte har skuet Visdom og Kundskab i Fylde."

[] Kendi kendime, “İşte, bilgeliğimi benden önce Yeruşalim’de krallık yapan herkesten çok artırdım” dedim, “Alabildiğine bilgi ve bilgelik edindim.”

Jeg vendte min Hu til at fatte, hvad der er Visdom og Kundskab, og hvad der er Dårskab og Tåbelighed; jeg skønnede, at også det er Jag efter Vind.

Kendimi bilgi ve bilgeliği, deliliği ve akılsızlığı anlamaya adadım. Gördüm ki, bu da yalnızca rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış.

Thi megen Visdom megen Græmmelse, øget Kundskab øget Smerte.

Çünkü çok bilgelik çok keder doğurur, bilgi arttıkça acı da artar.