Psalms 6

(Til sangmesteren. Med strengespil. Efter den ottende. En salme af David.) HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme,

خداوندا، نسبت به من خشمگین مباش و در غضب خود مرا تنبیه نکن.

vær mig nådig Herre, jeg sygner hen, mine Ledmod skælver, læg mig, Herre!

خداوندا، افسرده دلم، بر من رحم فرما؛ بسیار ناتوانم، پس ای خداوند یاریم کن.

Såre skælver min Sjæl; o HERRE, hvor længe endnu?

جان من بشدّت پریشان است. ای خداوند تا به کی صبر کنم؟

Vend tilbage, HERRE, og frels min Sjæl, hjælp mig dog for din Miskundheds Skyld!

بیا ای خداوند و مرا نجات بده؛ مرا به به‌خاطر رحمت خود رهایی ده.

Thi i Døden kommes du ikke i Hu, i Dødsriget hvo vil takke dig der?

در دنیای مردگان یادی از تو نیست و کسی در آنجا تو را سپاس نمی‌گوید.

Jeg er så træt af at sukke; jeg væder hver Nat mit Leje, bader med Tårer min Seng;

از ناله خسته شده‌ام. هر شب سیل اشک در رختخواب من جاری است.

mit Øje hentæres af Sorg, sløves for alle mine Fjenders Skyld.

به سختی می‌توانم ببینم؛ چشمانم ورم کرده‌اند زیرا از دست دشمنانم گریهٔ بسیار نموده‌ام.

Vig fra mig, alle I Udådsmænd, thi HERREN har hørt min Gråd,

ای بدکاران، از من دور شوید، زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است.

HERREN har hørt min Tryglen, min Bøn tager HERREN imod.

خداوند التماس مرا شنیده و دعای مرا مستجاب نموده است.

Beskæmmes skal alle mine Fjender og såre forfærdes, brat skal de vige med Skam.

دشمنانم بشدّت شرمنده گردیده و با خجالت از پیشگاه خداوند رانده می‌شوند.