Psalms 61

(Til sangmesteren. Til strengespil. Af David.) Hør, o Gud, på mit råb og lyt til min bøn!

Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Fra Jordens Ende råber jeg til dig. Når mit Hjerte vansmægter, løft mig da op på en Klippe,

De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

led mig, thi du er min Tilflugt, et mægtigt Tårn til Værn imod Fjenden.

Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Lad mig evigt bo som Gæst i dit Telt, finde Tilflugt i dine Vingers Skjul! - Sela.

Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. Sela.

Ja du, o Gud, har hørt mine Løfter, opfyldt deres Ønsker, der frygter dit Navn.

Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Til Kongens Dage lægger du Dage, hans År skal være fra Slægt til Slægt.

Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Han skal trone evigt for Guds Åsyn; send Nåde og Sandhed til at bevare ham!

Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Da vil jeg evigt love dit Navn og således Dag efter Dag indfri mine Løfter.

Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.