Psalms 61

Přednímu z kantorů na neginot, Davidův.

Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Slyš, ó Bože, volání mé, pozoruj modlitby mé.

De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Od konce země v sevření srdce svého k tobě volám, na skálu nade mne vyšší uvediž mne.

Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Nebo jsi býval mé útočiště, a pevná věže před tváří nepřítele.

Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. Sela.

Buduť bydliti v stánku tvém na věky, schráním se v skrýši křídel tvých. Sélah.

Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Ty jsi zajisté, Bože, vyslyšel žádosti mé, dal jsi dědictví bojícím se jména tvého.

Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Ke dnům krále více dnů přidej, ať jsou léta jeho od národu do pronárodu,

Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Ať bydlí na věky před tváří Boží; milosrdenství a pravdu nastroj, ať ho ostříhají. [ (Psalms 61:9) A tak žalmy zpívati budu jménu tvému na věky, a sliby své plniti budu den po dni. ]

Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.