Hebrews 9

Мав же і перший заповіт постанови богослужби та світську святиню.
Ειχε μεν λοιπον και η πρωτη σκηνη διαταξεις λατρειας και το αγιον το κοσμικον.
Була бо уряджена перша скинія, яка зветься святиня, а в ній був свічник, і стіл, і жертвенні хліби.
Διοτι κατεσκευασθη σκηνη η πρωτη, εις την οποιαν ητο και η λυχνια και η τραπεζα και η προθεσις των αρτων, ητις λεγεται Αγια.
А за другою заслоною скинія, що зветься Святеє Святих.
Μετα δε το δευτερον καταπετασμα ητο σκηνη η λεγομενη Αγια αγιων,
Мала вона золоту кадильницю й ковчега заповіту, усюди обкутого золотом, а в нім золота посудина з манною, і розцвіле жезло Ааронове та таблиці заповіту.
εχουσα χρυσουν θυμιατηριον και την κιβωτον της διαθηκης πανταχοθεν περικεκαλυμμενην με χρυσιον, εν ± ητο σταμνος χρυση, εχουσα το μαννα, και η ραβδος του Ααρων η βλαστησασα και αι πλακες της διαθηκης,
А над ним херувими слави, що затінювали престола благодаті, про що говорити докладно тепер не потрібно.
υπερανω δε αυτης ησαν Χερουβειμ δοξης κατασκιαζοντα το ιλαστηριον περι των οποιων δεν ειναι τωρα χρεια να λεγωμεν κατα μερος.
При такому ж урядженні до першої скинії входили завжди священики, правлячи служби Богові,
Οντων δε τουτων ουτω κατεσκευασμενων, εις μεν την πρωτην σκηνην εισερχονται διαπαντος οι ιερεις εκτελουντες τας λατρειας,
а до другої раз на рік сам первосвященик, не без крови, яку він приносить за себе й за людські провини.
εις δε την δευτεραν απαξ του ενιαυτου εισερχεται μονος ο αρχιερευς, ουχι χωρις αιματος, το οποιον προσφερει υπερ εαυτου και των εξ αγνοιας αμαρτηματων του λαου,
Святий Дух виявляє оцим, що ще не відкрита дорога в святиню, коли ще стоїть перша скинія.
και τουτο εδηλοποιει το Πνευμα το Αγιον, οτι δεν ητο πεφανερωμενη η εις τα αγια οδος, επειδη η πρωτη σκηνη ιστατο ετι
Вона образ для часу теперішнього, за якого приносяться дари та жертви, що того не можуть вдосконалити, щодо сумління того, хто служить,
ητις ητο τυπος εις τον τοτε παροντα καιρον, καθ ον προσεφεροντο δωρα και θυσιαι, αιτινες δεν ηδυναντο να καμωσι τελειον κατα την συνειδησιν τον λατρευοντα,
що тільки в потравах та в напоях, та в різних обмиваннях, в уставах тілесних, установлено їх аж до часу направи.
επειδη ησαν διατεταγμενα μονον εις βρωματα και ποματα και διαφορους βαπτισμους και διαταξεις σαρκικας, μεχρι καιρου διορθωσεως.
Але Христос, Первосвященик майбутнього доброго, прийшов із більшою й досконалішою скинією, нерукотворною, цебто не цього втворення,
Ελθων δε ο Χριστος αρχιερευς των μελλοντων αγαθων δια της μεγαλητερας και τελειοτερας σκηνης, ουχι χειροποιητου, τουτεστιν ουχι ταυτης της κατασκευης,
і не з кров'ю козлів та телят, але з власною кров'ю увійшов до святині один раз, та й набув вічне відкуплення.
ουδε δι αιματος τραγων και μοσχων, αλλα δια του ιδιου αυτου αιματος, εισηλθεν απαξ εις τα αγια, αποκτησας αιωνιαν λυτρωσιν.
Бо коли кров козлів та телят та попіл із ялівок, як покропить нечистих, освячує їх на очищення тіла,
Διοτι εαν το αιμα των ταυρων και τραγων και η σποδος της δαμαλεως ραντιζουσα τους μεμολυσμενους αγιαζη προς την καθαροτητα της σαρκος,
скільки ж більш кров Христа, що Себе непорочного Богу приніс Святим Духом, очистить наше сумління від мертвих учинків, щоб служити нам Богові Живому!
ποσω μαλλον το αιμα του Χριστου, οστις δια του Πνευματος του αιωνιου προσεφερεν εαυτον αμωμον εις τον Θεον, θελει καθαρισει την συνειδησιν σας απο νεκρων εργων εις το να λατρευητε τον ζωντα Θεον;
Тому Він Посередник Нового Заповіту, щоб через смерть, що була для відкуплення від переступів, учинених за першого заповіту, покликані прийняли обітницю вічного спадку.
Και δια τουτο ειναι μεσιτης διαθηκης καινης, ινα δια του θανατου, οστις εγεινε προς απολυτρωσιν των επι της πρωτης διαθηκης παραβασεων, λαβωσιν οι κεκλημενοι την επαγγελιαν της αιωνιου κληρονομιας.
Бо де заповіт, там має відбутися смерть заповітника,
Διοτι οπου ειναι διαθηκη, αναγκη να υπαρχη θανατος εκεινου, οστις εκαμε την διαθηκην
заповіт бо важливий по мертвих, бо нічого не варт він, як живе заповітник.
διοτι η διαθηκη επι τεθνεωτων ειναι βεβαια, επειδη ποτε δεν ισχυει, ενοσω ζη ο διαθετης.
Тому й перший заповіт освячений був не без крови:
Οθεν ουδε η πρωτη δεν ητο εγκαινιασμενη χωρις αιματος
Коли бо Мойсей сповістив був усі заповіді за Законом усьому народові, він узяв кров козлів та телят із водою й червоною вовною та з ісопом, та й покропив і саму оту книгу, і людей,
διοτι αφου πασα εντολη του νομου ελαληθη υπο του Μωυσεως προς παντα τον λαον, λαβων το αιμα των μοσχων και των τραγων με υδωρ και μαλλιον κοκκινον και υσσωπον, ερραντισε και αυτο το βιβλιον και παντα τον λαον,
проказуючи: Це кров заповіту, що його наказав для вас Бог!
λεγων Τουτο ειναι το αιμα της διαθηκης, την οποιαν διεταξεν εις εσας ο Θεος
Так само і скинію, і ввесь посуд служебний покропив він кров'ю.
και την σκηνην δε και παντα τα σκευη της υπηρεσιας με το αιμα ομοιως ερραντισε.
І майже все за Законом кров'ю очищується, а без пролиття крови не має відпущення.
Και σχεδον με αιμα καθαριζονται παντα κατα τον νομον, και χωρις χυσεως αιματος δεν γινεται αφεσις.
Отож, треба було, щоб образи небесного очищалися цими, а небесне саме кращими від оцих жертвами.
Αναγκη λοιπον ητο οι μεν τυποι των επουρανιων να καθαριζωνται δια τουτων, αυτα ομως τα επουρανια με θυσιας ανωτερας παρα ταυτας.
Бо Христос увійшов не в рукотворну святиню, що була на взір правдивої, але в саме небо, щоб з'явитись тепер перед Божим лицем за нас,
Διοτι ο Χριστος δεν εισηλθεν εις χειροποιητα αγια, αντιτυπα των αληθινων, αλλ εις αυτον τον ουρανον, δια να εμφανισθη τωρα ενωπιον του Θεου υπερ ημων
і не тому, щоб часто приносити в жертву Себе, як первосвященик увіходить у святиню кожнорічно із кров'ю чужою,
ουδε δια να προσφερη πολλακις εαυτον, καθως ο αρχιερευς εισερχεται εις τα αγια κατ ενιαυτον με ξενον αιμα
бо інакше Він мусів би часто страждати ще від закладин світу, а тепер Він з'явився один раз на схилку віків, щоб власною жертвою знищити гріх.
διοτι επρεπε τοτε πολλακις να παθη απο καταβολης κοσμου τωρα δε απαξ εις το τελος των αιωνων εφανερωθη, δια να αθετηση την αμαρτιαν δια της θυσιας εαυτου.
І як людям призначено вмерти один раз, потім же суд,
Και καθως ειναι αποφασισμενον εις τους ανθρωπους απαξ να αποθανωσι, μετα δε τουτο ειναι κρισις,
так і Христос один раз був у жертву принесений, щоб понести гріхи багатьох, і не в справі гріха другий раз з'явитися тим, хто чекає Його на спасіння.
ουτω και ο Χριστος, απαξ προσφερθεις δια να σηκωση τας αμαρτιας πολλων, θελει φανη εκ δευτερου χωρις αμαρτιας εις τους προσμενοντας αυτον δια σωτηριαν.