Psalms 36

Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ, δουλου του Κυριου. Του ασεβους η παρανομια λεγει εν τη καρδια μου, δεν ειναι φοβος Θεου εμπροσθεν των οφθαλμων αυτου.

Per il Capo de’ musici. Di Davide, servo dell’Eterno. L’iniquità parla all’empio nell’intimo del suo cuore; non c’è timor di Dio davanti ai suoi occhi.

Διοτι απατα εαυτον εις τους οφθαλμους αυτου περι του οτι θελει ευρεθη η ανομια αυτου δια να μισηθη.

Essa lo lusinga che la sua empietà non sarà scoperta né presa in odio.

Τα λογια του στοματος αυτου ειναι ανομια και δολος δεν ηθελησε να νοηση δια να πραττη το αγαθον.

Le parole della sua bocca sono iniquità e frode; egli ha cessato d’esser savio e di fare il bene.

Ανομιαν διαλογιζεται επι της κλινης αυτου ισταται εν οδω ουχι καλη το κακον δεν μισει.

Egli medita iniquità sopra il suo letto; si tiene nella via che non è buona; non aborre il male.

Κυριε, εως του ουρανου φθανει το ελεος σου, η αληθεια σου εως των νεφελων.

O Eterno, la tua benignità va fino al cielo, e la tua fedeltà fino alle nuvole.

Η δικαιοσυνη σου ειναι ως τα υψηλα ορη αι κρισεις σου αβυσσος μεγαλη ανθρωπους και κτηνη σωζεις, Κυριε.

La tua giustizia è come le montagne di Dio, i tuoi giudizi sono un grande abisso. O Eterno, tu conservi uomini e bestie.

Ποσον πολυτιμον ειναι το ελεος σου, Θεε. Δια τουτο οι υιοι των ανθρωπων ελπιζουσιν επι την σκιαν των πτερυγων σου.

O Dio, com’è preziosa la tua benignità! Perciò i figliuoli degli uomini si rifugiano all’ombra delle tue ali,

Θελουσι χορτασθη απο του παχους του οικου σου, και απο του χειμαρρου της τρυφης σου θελεις ποτισει αυτους.

son saziati dell’abbondanza della tua casa, e tu li abbeveri al torrente delle tue delizie.

Διοτι μετα σου ειναι η πηγη της ζωης εν τω φωτι σου θελομεν ιδει φως.

Poiché in te è la fonte della vita, e per la tua luce noi vediamo la luce.

Εκτεινον το ελεος σου προς τους γνωριζοντας σε, και την δικαιοσυνην σου προς τους ευθεις την καρδιαν.

Continua la tua benignità verso di quelli che ti conoscono, e la tua giustizia verso i retti di cuore.

Ας μη ελθη επ εμε πους υπερηφανιας και χειρ ασεβων ας μη με σαλευση.

Non mi venga sopra il piè del superbo, e la mano degli empi non mi metta in fuga.

Εκει επεσον οι εργαται της ανομιας κατεσπρωχθησαν και δεν θελουσι δυνηθη να ανεγερθωσι.

Ecco là, gli operatori d’iniquità sono caduti; sono atterrati, e non possono risorgere.