Psalms 63

Ψαλμος του Δαβιδ, οτε ευρισκετο εν τη ερημω Ιουδα. Θεε, συ εισαι ο Θεος μου απο πρωιας σε ζητω σε διψα η ψυχη μου, σε ποθει η σαρξ μου, εν γη ερημω, ξηρα και ανυδρω

(En salme af David, da han var i Judas ørken.) Gud, du er min Gud, dig søger jeg, efter dig tørster min Sjæl, efter dig længes mit Kød i et tørt, vansmægtende,vandløst Land

δια να βλεπω την δυναμιν σου και την δοξαν σου, καθως σε ειδον εν τω αγιαστηριω.

(således var det, jeg så dig i Helligdommen) for at skue din Vælde og Ære;

Διοτι το ελεος σου ειναι καλητερον παρα την ζωην τα χειλη μου θελουσι σε επαινει.

thi din Nåde er bedre end Liv, mine Læber skal synge din Pris.

Ουτω θελω σε ευλογει εν τη ζωη μου εν τω ονοματι σου θελω υψονει τας χειρας μου.

Da vil jeg love dig hele mit Liv, opløfte Hænderne i dit Navn,

Ως απο παχους και μυελου θελει χορτασθη η ψυχη μου και δια χειλεων αγαλλιασεως θελει υμνει το στομα μου,

Som med fede Retter mættes min Sjæl, med jublende Læber priser min Mund dig,

Οταν σε ενθυμωμαι επι της στρωμνης μου, εις σε μελετω εν ταις φυλακαις της νυκτος.

når jeg kommer dig i Hu på mit Leje, i Nattevagterne tænker på dig;

Επειδη εσταθης βοηθεια μου δια τουτο υπο την σκιαν των πτερυγων σου θελω χαιρει.

thi du er blevet min Hjælp, og jeg jubler i dine Vingers Skygge.

Προσεκολληθη η ψυχη μου κατοπιν σου η δεξια σου με υποστηριζει.

Dig klynger min Sjæl sig til, din højre holder mig fast.

Οι δε ζητουντες την ψυχην μου, δια να εξολοθρευσωσιν αυτην, θελουσιν εμβη εις τα κατωτατα μερη της γης

Forgæves står de mig efter livet, i Jordens Dyb skal de synke,

θελουσι πεσει δια ρομφαιας θελουσιν εισθαι μερις αλωπεκων.

gives i Sværdets Vold og vorde Sjakalers Bytte.

Ο δε βασιλευς θελει ευφρανθη επι τον Θεον θελει δοξασθη πας ο ομνυων εις αυτον διοτι θελει φραχθη το στομα των λαλουντων ψευδος.

Men Kongen glædes i Gud; enhver, der sværger ved ham, skal juble, thi Løgnernes Mund skal lukkes.