Psalms 39

Karar verdim: “Adımlarıma dikkat edeceğim, Dilimi günahtan sakınacağım; Karşımda kötü biri oldukça, Ağzıma gem vuracağım.”

I said, I will take heed to my ways, that I sin not with my tongue: I will keep my mouth with a bridle, while the wicked is before me.

Dilimi tutup sustum, Hep kaçındım konuşmaktan, yararı olsa bile. Acım alevlendi,

I was dumb with silence, I held my peace, even from good; and my sorrow was stirred.

Yüreğim tutuştu içimde, Ateş aldı derin derin düşünürken, Şu sözler döküldü dilimden:

My heart was hot within me, while I was musing the fire burned: then spake I with my tongue,

“Bildir bana, ya RAB, sonumu, Sayılı günlerimi; Bileyim ömrümün ne kadar kısa olduğunu!

LORD, make me to know mine end, and the measure of my days, what it is; that I may know how frail I am.

Yalnız bir karış ömür verdin bana, Hiç kalır hayatım senin önünde. Her insan bir soluktur sadece, En güçlü çağında bile. Sela

Behold, thou hast made my days as an handbreadth; and mine age is as nothing before thee: verily every man at his best state is altogether vanity. Selah.

“Bir gölge gibi dolaşır insan, Boş yere çırpınır, Mal biriktirir, kime kalacağını bilmeden.

Surely every man walketh in a vain shew: surely they are disquieted in vain: he heapeth up riches, and knoweth not who shall gather them.

“Ne bekleyebilirim şimdi, ya Rab? Umudum sende.

And now, Lord, what wait I for? my hope is in thee.

Kurtar beni bütün isyanlarımdan, Aptalların hakaretine izin verme.

Deliver me from all my transgressions: make me not the reproach of the foolish.

Sustum, açmayacağım ağzımı; Çünkü sensin bunu yapan.

I was dumb, I opened not my mouth; because thou didst it.

Uzaklaştır üzerimden yumruklarını, Tokadının altında mahvoldum.

Remove thy stroke away from me: I am consumed by the blow of thine hand.

Sen insanı suçundan ötürü Azarlayarak yola getirirsin, Güve gibi tüketirsin sevdiği şeyleri. Her insan bir soluktur sadece. Sela

When thou with rebukes dost correct man for iniquity, thou makest his beauty to consume away like a moth: surely every man is vanity. Selah.

“Duamı işit, ya RAB, Kulak ver yakarışıma, Gözyaşlarıma kayıtsız kalma! Çünkü ben bir garibim senin yanında, Bir yabancı, atalarım gibi.

Hear my prayer, O LORD, and give ear unto my cry; hold not thy peace at my tears: for I am a stranger with thee, and a sojourner, as all my fathers were.

Uzaklaştır üzerimden bakışlarını, Göçüp yok olmadan mutlu olayım!”

O spare me, that I may recover strength, before I go hence, and be no more.