Psalms 130

En vallfartssång.  Ur djupen ropar jag till dig, HERRE.

Ωιδη των Αναβαθμων. Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.

 Herre, hör min röst,  låt dina öron akta på      mina böners ljud.

Κυριε, εισακουσον της φωνης μου ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.

 Om du, HERRE, vill tillräkna missgärningar,      Herre, vem kan då bestå?

Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;

 Dock, hos dig är ju förlåtelse,      på det att man må frukta dig.

Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.

 Jag väntar efter HERREN,      min själ väntar,      och jag hoppas på hans ord.

Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.

 Min själ väntar efter Herren      mer än väktarna efter morgonen,      ja, mer än väktarna efter morgonen.

Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.

 Hoppas på HERREN, Israel;      ty hos HERREN är nåd,  och mycken förlossning är hos honom.

Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ αυτω

 Och han skall förlossa Israel      från alla dess missgärningar.

και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.