Psalms 120

En vallfartssång.  Jag ropar till HERREN i min nöd,  och han svarar mig.
Sa aking kahirapan ay dumaing ako sa Panginoon, at sinagot niya ako.
 HERRE, rädda min själ      från lögnaktiga läppar,      från en falsk tunga.
Iligtas mo ang aking kaluluwa, Oh Panginoon, sa mga sinungaling na labi, at mula sa magdarayang dila.
 Varmed bliver du lönad,      både nu och allt framgent,      du falska tunga?
Anong maibibigay sa iyo, at anong magagawa pa sa iyo, ikaw na magdarayang dila?
 Jo, med en våldsverkares skarpa pilar      och med glödande ginstkol.
Mga hasang pana ng makapangyarihan, at mga baga ng enebro.
 Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land  och bo ibland Kedars hyddor!
Sa aba ko, na nakikipamayan sa Mesech, na tumatahan ako sa mga tolda sa Kedar!
 Länge nog har min själ måst bo      ibland dem som hata friden.
Malaon ng tinatahanan ng aking kaluluwa na kasama niyang nagtatanim sa kapayapaan.
 Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord,      äro de redo till strid.
Ako'y sa kapayapaan: nguni't pagka ako'y nagsasalita, sila'y sa pakikidigma.