Psalms 95

 Kommen, låtom oss höja glädjerop till HERREN,  jubel till vår frälsnings klippa.

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

 Låtom oss träda fram för hans ansikte med tacksägelse  och höja jubel till honom med lovsånger.

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

 Ty HERREN är en stor Gud,  en stor konung över alla gudar.

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

 Han har jordens djup i sin hand,  och bergens höjder äro hans;

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

 hans är havet, ty han har gjort det,  och hans händer hava danat det torra.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

 Kommen, låtom oss tillbedja och nedfalla,  låtom oss knäböja för HERREN, vår skapare.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

 Ty han är vår Gud,  och vi äro det folk som han har till sin hjord,  vi äro får som stå under hans vård.

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

 O att I villen i dag höra hans röst!  Förhärden icke edra hjärtan såsom i Meriba,  såsom på Massas dag i öknen,

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

 där edra fäder frestade mig,  där de prövade mig, fastän de hade sett mina verk.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

 I fyrtio år var det släktet mig till leda,  och jag sade: »De äro ett folk som far vilse med sitt hjärta,  och de vilja icke veta av mina vägar.»

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

 Så svor jag då i min vrede:  »De skola icke komma in i min vila.»

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.