Isaiah 1

Detta är Jesajas, Amos' sons, syner, vad han skådade angående Juda och Jerusalem i Ussias, Jotams, Ahas' och Hiskias, Juda konungars, tid.

Het gezicht van Jesaja, den zoon van Amoz, hetwelk hij zag over Juda en Jeruzalem, in de dagen van Uzzia, Jotham, Achaz en Hizkia, de koningen van Juda.

 Hören, I himlar,      och lyssna, du jord;      ty HERREN talar.  Barn har jag uppfött och fostrat,  men de hava avfallit från mig.

Hoort, gij hemelen! en neem ter ore, gij aarde! want de HEERE spreekt: Ik heb kinderen groot gemaakt en verhoogd; maar zij hebben tegen Mij overtreden.

 En oxe känner sin ägare  och en åsna sin herres krubba,  men Israel känner intet,  mitt folk förstår intet.

Een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib zijns heren; maar Israël heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet.

 Ve dig, du syndiga släkte,  du skuldbelastade folk,  du ogärningsmäns avföda,      I vanartiga barn,  som haven övergivit HERREN,  föraktat Israels Helige      och vikit bort ifrån honom!

Wee het zondige volk, het volk van zware ongerechtigheid, het zaad der boosdoeners, de verdervende kinderen! Zij hebben den HEERE verlaten, zij hebben den Heilige Israëls gelasterd, zij hebben zich vervreemd, wijkende achterwaarts.

 Var skall man mer slå eder,      då I så fortgån i avfällighet?  Hela huvudet är ju krankt,      och hela hjärtat är sjukt.

Waartoe zoudt gij meer geslagen worden? Gij zoudt des afvals des te meer maken; het ganse hoofd is krank, en het ganse hart is mat.

 Ifrån fotbladet ända upp till huvudet      finnes intet helt,  blott sårmärken och blånader      och friska sår,  icke utkramade eller förbundna      eller lenade med olja.

Van de voetzool af tot het hoofd toe is er niets geheels aan hetzelve; maar wonden, en striemen, en etterbuilen, die niet uitgedrukt noch verbonden zijn, en geen derzelve is met olie verzacht.

 Edert land är en ödemark,      edra städer äro uppbrända i eld,  edra åkrar bliva i eder åsyn      förtärda av främlingar;  en ödeläggelse är det,      såsom där främlingar hava omstörtat allt.

Uw aardrijk is een verwoesting, uw steden zijn met het vuur verbrand; uw land verteren de vreemden in uw tegenwoordigheid, en een verwoesting is er, als een omkering door de vreemden.

 Allenast dottern Sion står kvar där,      såsom en hydda i en vingård,  såsom ett vaktskjul på ett gurkfält,      såsom en iniad stad.

En de dochter van Sion is overgebleven als een hutje in den wijngaard, als een nachthutje in den komkommerhof, als een belegerde stad.

 Om HERREN Sebaot icke hade lämnat      en liten återstod kvar åt oss,  då vore vi såsom Sodom,      vi vore Gomorra lika.

Zo niet de HEERE der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had gelaten, als Sodom zouden wij geworden zijn; wij zouden Gomorra gelijk zijn geworden.

 Hören HERRENS ord,      I Sodomsfurstar,  lyssna till vår Guds lag,      du Gomorra-folk.

Hoort des HEEREN woord, gij oversten van Sodom! neemt ter ore de wet onzes Gods, gij volk van Gomorra!

 Vad skall jag med edra många slaktoffer?      säger HERREN.  Jag är mätt på brännoffer av vädurar      och på gödkalvars fett,  och till blod av tjurar och lamm      och bockar har jag intet behag.

Waartoe zal Mij zijn de veelheid uwer slachtoffers? zegt de HEERE; Ik ben zat van de brandoffers der rammen, en het smeer der vette beesten, en heb geen lust aan het bloed der varren, noch der lammeren, noch der bokken.

 När I kommen för att träda fram      inför mitt ansikte,  vem begär då av eder det,      att mina förgårdar trampas ned?

Wanneer gijlieden voor Mijn aangezicht komt te verschijnen, wie heeft zulks van uw hand geëist, dat gij Mijn voorhoven betreden zoudt?

 Bären ej vidare fram      fåfängliga spisoffer;  ångan av dem är      en styggelse för mig.  Nymånader och sabbater      och utlysta fester,  ondska i förening med högtidsförsamlingar,      sådant kan jag icke lida.

Brengt niet meer vergeefs offer, het reukwerk is Mij een gruwel; de nieuwe maanden, en sabbatten, en het bijeenroepen der vergaderingen vermag Ik niet, het is ongerechtigheid, zelfs de verbodsdagen.

 Edra nymånader och högtider      hatar min själ;  de hava blivit mig en börda,      jag orkar ej bära den.

Uw nieuwe maanden en uw gezette hoogtijden haat Mijn ziel, zij zijn Mij tot een last; Ik ben moede geworden, die te dragen.

 Ja, huru I än uträcken edra händer,      så gömmer jag mina ögon för eder,  och om I än mycket bedjen,      så hör jag icke därpå.  Edra händer äro fulla av blod;

En als gijlieden uw handen uitbreidt, verberg Ik Mijn ogen voor u; ook wanneer gij het gebed vermenigvuldigt, hoor Ik niet; want uw handen zijn vol bloed.

 tvån eder då, och renen eder.  Skaffen edert onda väsende      bort ifrån mina ögon.      Hören upp att göra, vad ont är.

Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor Mijn ogen weg, laat af van kwaad te doen.

 Lären att göra vad gott är,  faren efter det rätt är,      visen förtryckaren på bättre vägar,  skaffen den faderlöse rätt,      utfören änkans sak.

Leert goed te doen, zoekt het recht, helpt den verdrukte, doet den wees recht, handelt de twistzaak der weduwe.

 Kom, låt oss gå till rätta      med varandra, säger HERREN.  Om edra synder än äro blodröda,      så kunna de bliva snövita,  och om de äro röda såsom scharlakan,      så kunna de bliva såsom vit ull.

Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.

 Om I ären villiga att höra,      skolen I få äta av landets goda.

Indien gijlieden willig zijt en hoort, zo zult gij het goede dezes lands eten;

 Men ären I ovilliga och gensträviga,      skolen I förtäras av svärd;  ty så har HERRENS mun talat.

Maar indien gij weigert, en wederspannig zijt, zo zult gij van het zwaard gegeten worden; want de mond des HEEREN heeft het gesproken.

 Huru har hon icke blivit en sköka,      den trogna staden!  Den var full av rätt,      rättfärdighet bodde därinne,      men nu bo där mördare.

Hoe is de getrouwe stad tot een hoer geworden! Zij was vol recht, gerechtigheid herbergde daarin, maar nu doodslagers.

 Ditt silver har blivit slagg,  ditt ädla vin är utspätt med vatten.

Uw zilver is geworden tot schuim; uw wijn is vermengd met water.

 Dina styresmän äro upprorsmän      och tjuvars stallbröder.  Alla älskar de mutor      och fara efter vinning.  Den faderlöse skaffa de icke rätt,  och änkans sak      kommer icke inför dem.

Uw vorsten zijn afvalligen, en metgezellen der dieven, een ieder van hen heeft geschenken lief, en zij jagen de vergeldingen na; den wezen doen zij geen recht, en de twistzaak der weduwen komt voor hen niet.

 Därför säger Herren,      HERREN Sebaot,      den Starke i Israel:  Ve!  Jag vill släcka      min harm på mina ovänner      och hämnas på mina fiender.

Daarom spreekt de Heere, HEERE der heirscharen, de Machtige Israëls: O wee! Ik zal Mij troosten van Mijn wederpartijders. Ik zal Mij wreken van Mijn vijanden.

 Jag vill vända min hand emot dig  och bortrensa ditt slagg såsom med lutsalt  och skaffa bort all din oädla malm.

En Ik zal Mijn hand tegen u keren, en Ik zal uw schuim op het allerreinste afzuiveren, en Ik zal al uw tin wegnemen.

 Jag vill åter giva dig      sådana domare som tillförne,  och sådana rådsherrar      som du förut ägde.  Därefter skall du kallas      »rättfärdighetens stad»,      »en trogen stad».

En Ik zal u uw rechters wedergeven, als in het eerste, en uw raadslieden als in den beginne; daarna zult gij een stad der gerechtigheid, een getrouwe stad, genoemd worden.

 Sion skall genom rätt bliva förlossad      och dess omvända genom rättfärdighet.

Sion zal door recht verlost worden, en haar wederkerenden door gerechtigheid.

 Men fördärv skall drabba      alla överträdare och syndare,  och de som övergiva HERREN,      de skola förgås.

Maar er zal verbreking zijn der overtreders, en der zondaars te zamen; en die den HEERE verlaten, zullen omkomen.

 Ja, de skola komma på skam med de terebinter      som voro eder fröjd;  och I skolen få blygas över de lustgårdar      som I haden så kära.

Want zij zullen beschaamd worden om der eiken wil, die gijlieden begeerd hebt, en gij zult schaamrood worden, om der hoven wil, die gij verkoren hebt.

 Ty I skolen bliva såsom en terebint      med vissnade löv  och varda lika en lustgård      utan något vatten.

Want gij zult zijn als een eik, welks bladeren afvallen, en als een hof, die geen water heeft.

 Och de väldige skola varda såsom blår,      och deras verk såsom en gnista,  och de skola tillsammans brinna,      och ingen skall kunna släcka.

En de sterke zal wezen tot grof vlas, en zijn werkmeester tot een vonk, en zij zullen beiden te zamen branden, en er zal geen uitblusser wezen.