Psalms 124

Canto dei pellegrinaggi. Di Davide. Se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, lo dica pure ora Israele,

(По слав. 123) Песен на изкачванията. На Давид. Ако не беше ГОСПОД откъм нас — нека каже сега Израил —

se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, quando gli uomini si levarono contro noi,

ако не беше ГОСПОД откъм нас, когато се надигнаха хора против нас,

allora ci avrebbero inghiottiti tutti vivi, quando l’ira loro ardeva contro noi;

тогава те щяха да ни погълнат живи, когато яростта им се разпали против нас;

allora le acque ci avrebbero sommerso, il torrente sarebbe passato sull’anima nostra;

тогава водите щяха да ни потопят, потокът щеше да премине над душата ни;

allora le acque orgogliose sarebbero passate sull’anima nostra.

тогава надигнатите води щяха да преминат над душата ни.

Benedetto sia l’Eterno che non ci ha dato in preda ai loro denti!

Благословен да е ГОСПОД, който не ни предаде като плячка в зъбите им!

L’anima nostra è scampata, come un uccello dal laccio degli uccellatori; il laccio è stato rotto, e noi siamo scampati.

Душата ни избяга като птица от примката на ловеца; примката се скъса и ние избягахме.

Il nostro aiuto è nel nome dell’Eterno, che ha fatto il cielo e la terra.

Помощта ни е в Името на ГОСПОДА, който е направил небето и земята.