Psalms 95

بیایید خداوند را بسراییم و برای او که پشتیبان و نجات‌دهندهٔ ماست، آواز شادمانی سر دهیم.

Jőjjetek el, örvendezzünk az Úrnak; vígadozzunk a mi szabadításunk kősziklájának!

با شکرگزاری به پیشگاه او بیاییم و با سراییدن سرودهای شاد، او را پرستش نماییم.

Menjünk elébe hálaadással; vígadozzunk néki zengedezésekkel.

زیرا خداوند، خدای متعال است، پادشاه بزرگ بر تمام خدایان.

Mert nagy Isten az Úr, és nagy király minden istenen felül.

او فرمانروای سراسر زمین است، از اعماق اقیانوسها تا فراز بلندترین قلّه‌ها.

A kinek kezében vannak a földnek mélységei, és a hegyeknek magasságai is az övéi.

زمین و دریاها همه به او تعلّق دارند زیرا که او آنها را ساخته است.

A kié a tenger, és ő alkotta is azt, és a szárazföldet is az ő kezei formálták.

بیایید در پیشگاه او، سرِ تعظیم فرود آوریم و او را بپرستیم، بیایید در حضور او زانو بزنیم، زیرا که او ما را آفریده است.

Jőjjetek, hajoljunk meg, boruljunk le; essünk térdre az Úr előtt, a mi alkotónk előtt!

او خدای ما و ما قوم او هستیم، ما گلّهٔ او و او شبان ماست. به آنچه او امروز می‌گوید، گوش کنید:

Mert ő a mi Istenünk, mi pedig az ő legelőjének népei és az ő kezének juhai vagyunk; vajha ma hallanátok az ő szavát.

«مانند اجدادتان در بیابان مریبا و مسّا، تمرّد نکنید.

Ne keményítsétek meg a ti szíveteket, mint Meribáhnál, mint Maszszáh napján a pusztában:

آنها در آنجا مرا امتحان کردند، درحالی‌که همهٔ كارهایی را که انجام داده بودم، با چشمان خود دیده بودند.

A hol megkisértettek engem a ti atyáitok; próbára tettek engem, jóllehet látták az én cselekedetemet.

مدّت چهل سال از آنها بیزار بودم و گفتم: این مردم ذاتاً گمراه هستند و از دستورات من سرپیچی می‌کنند!

Negyven esztendeig bosszankodtam *e* nemzetségen, és mondám: Tévelygő szívű nép ők, és nem tudják ők az én útamat!

در خشم سوگند یاد کردم که آنها به آرامی من نخواهند رسید.»

A kiknek megesküdtem haragomban: Nem mennek be az én nyugalmam *helyére.*