Psalms 95

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Gelin, RAB’be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Şükranla huzuruna çıkalım, O’na sevinç ilahileri yükseltelim!

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

Çünkü RAB ulu Tanrı’dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

Yerin derinlikleri O’nun elindedir, Dağların dorukları da O’nun.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Deniz O’nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O’nun elleri biçim verdi.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB’bin önünde diz çökelim.

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

[] Çünkü O Tanrımız’dır, Bizse O’nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

[] Meriva’da, o gün çölde, Massa’da olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

[] [] Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma asla girmeyecekler!”