Psalms 64

(Til sangmesteren. En salme af David.) Hør, o Gud, min røst, når jeg klager, skærm mit Liv mod den rædsomme Fjende;

Ey Tanrı, kulak ver sesime yakındığım zaman, Hayatımı düşman korkusundan koru.

skjul mig for Ugerningsmændenes Råd, for Udådsmændenes travle Hob.

Kötülerin gizli tasarılarından, O suçlu güruhun şamatasından esirge beni.

der hvæsser Tungen som Sværd, lægger giftige Ord på Buen

Onlar dillerini kılıç gibi bilemiş, Acı sözlerini ok gibi hedefe yöneltmişler,

for i Løn at ramme den skyldfri, ramme ham brat og uset.

Pusularından masum insanın üzerine atmak için. Ansızın vururlar, hiç çekinmeden.

Ihærdigt lægger de onde Råd, skryder af, at de lægger Snarer siger: "Hvem skulde se os?"

Birbirlerini kötülük yapmaya iter, Gizli tuzaklar tasarlarken, “Kim görecek?” derler.

De udtænker onde Gerninger, fuldfører en gennemtænkt Tanke - og Menneskets Indre og Hjerte er dybt.

Haksızlık yapmayı düşünür, “Kusursuz bir plan yaptık!” derler. İnsanın içi ve yüreği derin bir sırdır, bilinmez.

Da rammer Gud dem med en Pil af Slaget rammes de brat;

Ama Tanrı onlara ok atacak, Ansızın yaralanacaklar.

han styrter dem for deres Tunges Skyld. Enhver, som ser dem, ryster på Hovedet;

Dilleri yüzünden yıkıma uğrayacaklar, Hallerini gören herkes alayla baş sallayacak.

alle Mennesker frygter, forkynder, hvad Gud har gjort, og fatter hans Hænders Geming;

Bütün insanlar korkuya kapılacak, Tanrı’nın işini duyuracak, O’nun yaptıkları üzerinde düşünecekler.

de retfærdige glædes i HERREN og lider på ham, de oprigtige af Hjertet jubler til Hobe!

Doğru insan RAB’de sevinç bulacak, O’na sığınacak, Bütün temiz yürekliler O’nu övecek.