Psalms 6

(Til sangmesteren. Med strengespil. Efter den ottende. En salme af David.) HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme,

[] Ya RAB, öfkeyle azarlama beni, Gazapla yola getirme.

vær mig nådig Herre, jeg sygner hen, mine Ledmod skælver, læg mig, Herre!

Lütfet bana, ya RAB, bitkinim; Şifa ver bana, ya RAB, kemiklerim sızlıyor,

Såre skælver min Sjæl; o HERRE, hvor længe endnu?

Çok acı çekiyorum. Ah, ya RAB! Ne zamana dek sürecek bu?

Vend tilbage, HERRE, og frels min Sjæl, hjælp mig dog for din Miskundheds Skyld!

Gel, ya RAB, kurtar beni, Yardım et sevginden dolayı.

Thi i Døden kommes du ikke i Hu, i Dødsriget hvo vil takke dig der?

Çünkü ölüler arasında kimse seni anmaz, Kim şükür sunar sana ölüler diyarından?

Jeg er så træt af at sukke; jeg væder hver Nat mit Leje, bader med Tårer min Seng;

İnleye inleye bittim, Döşeğim su içinde bütün gece ağlamaktan, Yatağım sırılsıklam gözyaşlarımdan.

mit Øje hentæres af Sorg, sløves for alle mine Fjenders Skyld.

Kederden gözlerimin feri sönüyor, Zayıflıyor gözlerim düşmanlarım yüzünden.

Vig fra mig, alle I Udådsmænd, thi HERREN har hørt min Gråd,

[] Ey kötülük yapanlar, Uzak durun benden, Çünkü RAB ağlayışımı işitti.

HERREN har hørt min Tryglen, min Bøn tager HERREN imod.

Yalvarışımı duydu, Duamı kabul etti.

Beskæmmes skal alle mine Fjender og såre forfærdes, brat skal de vige med Skam.

Bütün düşmanlarım utanacak, Hepsini dehşet saracak, Ansızın geri dönecekler utanç içinde.