Psalms 16

(En miktam af David.) Vogt mig, Gud, thi jeg lider på dig!

Koru beni, ey Tanrı, Çünkü sana sığınıyorum.

Jeg siger til HERREN: "Du er min Herre; jeg har ikke andet Gode end dig.

RAB’be dedim ki, “Efendim sensin. Senden öte mutluluk yok benim için.”

De hellige, som er i Landet, de er de herlige, hvem al min Hu står til."

Ülkedeki kutsallara gelince, Soyludur onlar, biricik zevkim onlardır.

Mange Kvaler rammer dem, som vælger en anden Gud; deres Blodofre vil jeg ikke udgyde, ej tage deres Navn i min Mund.

Başka ilahların ardınca koşanların derdi artacak. Onların kan sunularını dökmeyeceğim, Adlarını ağzıma almayacağım.

HERREN er min tilmålte Del og mit Bæger. Du holder min Arvelod i Hævd.

Benim payıma, Benim kâseme düşen sensin, ya RAB; Yaşamım senin ellerinde.

Snorene faldt mig på liflige Steder, ja, en dejlig Arvelod tilfaldt mig.

Payıma ne güzel yerler düştü, Ne harika bir mirasım var!

Jeg vil prise HERREN, der gav mig Råd, mine Nyrer maner mig, selv om Natten.

Övgüler sunarım bana öğüt veren RAB’be, Geceleri bile vicdanım uyarır beni.

Jeg har altid HERREN for Øje, han er ved min højre, jeg rokkes ikke.

[] Gözümü RAB’den ayırmam, Sağımda durduğu için sarsılmam.

Derfor glædes mit Hjerte, min Ære jubler, endogså mit Kød skal bo i Tryghed.

Bu nedenle içim sevinç dolu, yüreğim coşuyor, Bedenim güven içinde.

Thi Dødsriget giver du ikke min Sjæl, lader ikke din hellige skue Graven.

[] Çünkü sen beni ölüler diyarına terk etmezsin, Sadık kulunun çürümesine izin vermezsin.

Du lærer mig Livets Vej; man mættes af Glæde for dit Åsyn, Livsalighed er i din højre for evigt.

Yaşam yolunu bana bildirirsin. Bol sevinç vardır senin huzurunda, Sağ elinden mutluluk eksilmez.