Psalms 141

Psalam. Davidov. Prizivljem te, Jahve, k meni pohitaj! Slušaj glas moj kojim tebi vapijem!

Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!

Nek' mi se uzdigne molitva kao kad pred lice tvoje, podizanje mojih ruku nek' bude k'o prinos večernji!

[] Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

Na usta mi, Jahve, stražu postavi i stražare na vrata usana mojih!

Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!

Ne daj da mi se srce zlu prikloni, da bezbožno počinim djela opaka; i u društvu zlotvora da ne blagujem poslastica njihovih!

Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

Nek' me samo udari pravednik, ljubav je što me kara, al' ulje grešničko neće mi glavu pomazat'; zloći njihovoj oprijet ću se uvijek svojom molitvom.

Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

Kad strovale niz hridinu suce njihove, razumjet će kako blage bjehu riječi moje.

Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

Kao kad orač ore i para zemlju, tako će im se na rubu Podzemlja kosti rasuti.

Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.

U te su, Jahve, uprte oči moje, k tebi se utječem, ne daj da mi duša propadne!

Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!

Čuvaj me od stupice koju postaviše meni, od zamki zločinaca!

Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından.

Nek' u vlastite zamke upadnu zlotvori, a ja neka im umaknem!

Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.