I Corinthians 13

我若能说万人的方言，并天使的话语，却没有爱，我就成了鸣的锣，响的钹一般。

اگر به زبانهای مردم و فرشتگان سخن گویم ولی محبّت نداشته باشم، فقط یک طبل میان تُهی و سنج پر سر و صدا هستم.

我若有先知讲道之能，也明白各样的奥祕，各样的知识，而且有全备的信，叫我能够移山，却没有爱，我就算不得什么。

اگر قادر به نبوّت و درک كلّیه اسرار الهی و تمام دانش‌ها باشم و دارای ایمانی باشم كه بتوانم كوهها را از جایشان به جای دیگر منتقل كنم، ولی محبّت نداشته باشم هیچ هستم!

我若将所有的赒济穷人，又舍己身叫人焚烧，却没有爱，仍然与我无益。

اگر تمام دارایی خود را به فقرا بدهم و حتّی بدن خود را در راه خدا به سوختن دهم، امّا محبّت نداشته باشم، هیچ سودی عاید من نخواهد شد.

爱是恒久忍耐，又有恩慈；爱是不嫉妒；爱是不自夸，不张狂，

محبّت بردبار و مهربان است. در محبّت حسادت و خودبینی و تكبّر نیست.

不做害羞的事，不求自己的益处，不轻易发怒，不计算人的恶，

محبّت رفتار ناشایسته ندارد، خودخواه نیست، خشمگین نمی‌شود و كینه به دل نمی‌گیرد.

不喜欢不义，只喜欢真理；

محبّت از ناراستی خوشحال نمی‌شود ولی از راستی شادمان می‌گردد.

凡事包容，凡事相信，凡事盼望，凡事忍耐。

محبّت در همه حال صبر می‌کند و در هرحال خوش‌باور و امیدوار است و هر باری را تحمّل می‌كند.

爱是永不止息。先知讲道之能终必归于无有；说方言之能终必停止；知识也终必归于无有。

نبوّت از بین خواهد رفت و سخن گفتن به زبانها خاتمه یافته و بیان معرفت از میان می‌رود، امّا محبّت هرگز از میان نخواهد رفت.

我们现在所知道的有限，先知所讲的也有限，

عطایایی مانند معرفت و نبوّت، جزئی و ناتمام است.

等那完全的来到，这有限的必归于无有了。

امّا با آمدن كمال هر آنچه جزئی و ناتمام است از بین می‌رود.

我作孩子的时候，话语像孩子，心思像孩子，意念像孩子，既成了人，就把孩子的事丢弃了。

موقعی که بچّه بودم حرفهای بچّگانه می‌زدم و بچّگانه تفكّر و استدلال می‌كردم. حال كه بزرگ شده‌ام از روشهای بچّگانه دست کشیده‌ام.

我们如今彷彿对著镜子观看，糢糊不清（原文作：如同猜谜）；到那时就要面对面了。我如今所知道的有限，到那时就全知道，如同主知道我一样。

آنچه را اكنون می‌بینیم مثل تصویر تیره و تار آیینه است ولی در آن زمان همه‌چیز را روبه‌رو خواهم دید. آنچه را كه اكنون می‌دانیم جزئی و ناكامل است، ولی در آن زمان معرفت ما كامل خواهد شد یعنی به اندازهٔ كمال معرفت خدا نسبت به من!

如今常存的有信，有望，有爱这三样，其中最大的是爱。

خلاصه این سه چیز باقی می‌ماند: ایمان و امید و محبّت، ولی بزرگترین اینها محبّت است.