و از مصر شروع کرد. این است آنچه خداوند دربارهٔ ارتش نکو، فرعون مصر که از نبوکدنصر پادشاه بابل در کرکمیش نزدیک رود فرات در چهارمین سال سلطنت یهویاقیم -پسر یوشیا- پادشاه یهود شکست خورد، میگوید:
خداوند میپرسد: «امّا این چیست که من میبینم؟
آنها با وحشت عقبنشینی میکنند.
سربازانشان شکست خورده
و هراسان با سرعت تمام میدوند
و به پشت سرخود هم نگاه نمیکنند.
این مصر است که مثل امواج رود نیل برخاسته،
و سیلی که سواحل آن را پوشانیده است.
چون مصر گفته بود: 'من برمیخیزم و تمام جهان را خواهم گرفت،
من شهرها و مردمی را که در آنها زندگی میکنند، درهم خواهم شکست.
امروز روز خداوند متعال است:
امروز روزی است که او انتقام خواهد گرفت،
امروز روزی است که او دشمنان خود را مجازات خواهد کرد.
شمشیر او آنها را آنقدر خواهد خورد تا کاملاً سیر شود،
و آنقدر از خون آنها خواهد آشامید تا سیراب شود.
امروز قادر متعال در شمال، در کنار رود فرات
مغلوبان را قربانی میکند.
من، خدای متعال، پادشاه هستم.
من خدای زنده هستم.
به همانگونه که کوه تابور برفراز کوههای دیگر قرار گرفته
و کوه کرمل در کنار دریا سر به آسمان کشیده،
قدرت کسیکه به شما حمله میکند، همچنین خواهد بود.
حتّی سربازان حقوق بگیر آنها
مثل گوسالههای درمانده هستند.
آنها نایستادهاند که بجنگند،
همهٔ آنها برگشتند و فرار کردند.
روز مجازات و زمان نابودی آنها رسیده بود.
خداوند متعال، خدای اسرائیل میگوید: «من آمون، خدای تیبس را به همراه تمام مصر و خدایان و پادشاهانش مجازات خواهم کرد. من فرعون و تمام کسانی را که به او اعتماد کردهاند، به مکافات کارهایشان خواهم رساند.
و آنها را تسلیم نبوکدنصر پادشاه بابل و ارتش او -که خواهان نابودیشان هستند- خواهم کرد. امّا در آینده، باز مردم در مصر مثل گذشته زندگی خواهند کرد. من، خداوند چنین گفتهام.
«ای قوم من ترسان نباشید،
ای مردم اسرائیل وحشت نکنید.
من شما را از سرزمینهای دور واز ممالکی که به اسارت برده شده بودید،
آزاد خواهم ساخت.
شما به سلامتی به خانههای خود بازمیگردید،
در امن و امان خواهید بود و دیگر از کسی نخواهید ترسید.
من با شما خواهم آمد و شما را نجات خواهم داد.
من ملّتهایی که شما را در میان آنها پراکنده کردم،
نابود خواهم کرد؛
امّا شما را نابود نخواهم کرد.
من شما را بدون مجازات رها نمیکنم؛
و وقتی شما را مجازات کنم، منصفانه خواهد بود.
من خداوند چنین گفتهام.»