خداوند به من فرمود: «این دروازه بسته خواهد ماند و هرگز باز نخواهد شد؛ و هیچکس از آن وارد نخواهد شد، زیرا خداوند، خدای اسرائیل از آن وارد شده، بنابراین بسته خواهد ماند.
تنها پادشاه میتواند به آنجا برای خوردن غذای مقدّس در حضور من برود. او باید برای داخل و خارج شدن در آستانهٔ دروازه از در انتهای اتاق ورودی استفاده کند.»
آنگاه آن مرد، مرا از دروازهٔ شمالی به روبهروی معبد بزرگ آورد. چون به آنسو نگاه کردم، دیدم که معبد بزرگ خداوند از نور درخشان حضور خدا پُر شده است. با صورت خود را به خاک انداختم.
خداوند به من فرمود: «ای انسان فانی، به آنچه که میبینی و میشنوی توجّه کن! من به تو قوانین و آیینهای معبد بزرگ را میگویم. دقّت کن که چه کسانی میتوانند به معبد بزرگ وارد و خارج شوند و چه کسانی اجازه ندارند.
ایشان با آوردن بیگانگان نامختون به معبد بزرگ، در زمان تقدیم قربانی چربی و خون به من، آنجا را آلوده کردهاند. قوم من با کردارهای پلید خود پیمان مرا شکستهاند.
«من، خداوند متعال اعلام میکنم که هیچ بیگانهٔ نامختونی، یعنی کسیکه از من نافرمانی میکند، حتّی بیگانگانی که در بین قوم من اسرائیل زندگی میکنند، وارد معبد بزرگ من نخواهد شد.»
ایشان میتوانند مسئول دروازهها و انجام خدمات در معبد بزرگ باشند و میتوانند حیواناتی را که مردم برای قربانی سوختنی میآورند بکشند و برای خدمت مردم آماده باشند.
ایشان نباید به من نزدیک شوند و مرا در مقام کاهن خدمت کنند و نه به هدایای مقدّس و اشیایی که مقدّس هستند نزدیک شوند. بلکه شرمساری خود را تحمّل کنند و به سزای کردارهای پلید خود برسند.
«امّا کاهنانی از طایفهٔ لاویان که از خاندان صادوق هستند و مرا با وفاداری در معبد بزرگ خدمت کردند، هنگامیکه بقیّهٔ قوم اسرائیل از من روی گرداندند. بنابراین اکنون ایشان کسانی هستند که مرا خدمت خواهند کرد و در حضور من قربانی چربی و خون را تقدیم میکنند،
پیش از اینکه ایشان به حیاط بیرونی، آنجا که مردم هستند بروند، نخست باید لباسهای کار خود را عوض کنند و در اتاقهای مقدّس بگذارند. ایشان باید جامهٔ دیگری به تن کنند تا لباسهای مقدّس ایشان به مردم صدمهای نزند.
هنگامیکه اختلاف حقوقی پیش میآید، کاهنان باید مطابق قوانین من قضاوت کنند. ایشان باید جشنهای مرا مطابق قوانین و آیینهای من برگزار کنند و روز سبت مرا مقدّس به شمار آورند.
«کاهن بودن سهمی است که من به کاهنان در قوم اسرائیل دادهام تا از نسلی به نسل دیگر منتقل شود. ایشان نباید در سرزمین اسرائیل ملکی داشته باشند، من دارایی ایشان هستم.
بهترین نوبر محصولات و هرچه به من تقدیم میشود به کاهنان تعلّق دارد. هرگاه مردم نان میپزند، اولین نان را باید به عنوان هدیه به کاهنان بدهند تا برکت من برخانههای ایشان باشد.